σκληρός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	σκληρός	σκληρή	σκληρό
γενική	σκληρού	σκληρής	σκληρού
αιτιατική	σκληρό	σκληρή	σκληρό
κλητική	σκληρέ	σκληρή	σκληρό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	σκληροί	σκληρές	σκληρά
γενική	σκληρών	σκληρών	σκληρών
αιτιατική	σκληρούς	σκληρές	σκληρά
κλητική	σκληροί	σκληρές	σκληρά

Ετυμολογία

σκληρός < αρχαία ελληνική σκληρός < σκέλλω

Προφορά

ΔΦΑ : /skli.ˈɾɔs/

Επίθετο

σκληρός, -ή, -ό

1. συμπαγής ως προς την κατασκευή ή σύστασή του, που κάμπτεται με δυσκολία

   ≠ αντώνυμα: μαλακός

2. (μεταφορικά) που φέρεται άσπλαχνα, χωρίς αγάπη, συμπόνια, επιείκεια ή καλοσύνη

   ≈ συνώνυμα: άκαμπτος, άκαρδος, άσπλαχνος, άτεγκτος, αυστηρός

3. (μεταφορικά) που αντέχει σε κακουχίες και αντιξοότητες
4. (μεταφορικά) ανυποχώρητος
5. (μεταφορικά) κουραστικός, επαχθής
6. (μεταφορικά) επιβλαβής, δυσάρεστος

Συγγενικές λέξεις

σκληρά σκληραγώγηση σκληραγωγία σκληραγωγώ σκληράδα σκληραίνω σκληριά σκληρίζω σκληρόκαρδα σκληρόκαρδος σκληροπυρηνικά σκληροπυρηνικός σκληρότητα σκληροτράχηλος σκληρούτσικος σκλήρυνση σκληρύνω σκληρωτικός

Πολυλεκτικοί όροι

• σκληρά ναρκωτικά
• σκληρό καρύδι
• σκληρό νερό
• σκληρό νόμισμα
• σκληρός δίσκος
• σκληρός πυρήνας

Μεταφράσεις

    σκληρός

αγγλικά : hard (en), firm (en) γαλλικά : dur (fr), raide (fr) γερμανικά : hart (de)

λατινικά : durus (la)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	σκληρός	σκληρά	σκληρόν	σκληροί	σκληραί	σκληρά
Γενική	σκληροῦ	σκληρᾶς	σκληροῦ	σκληρῶν	σκληρῶν	σκληρῶν
Δοτική	σκληρῷ	σκληρᾷ	σκληρῷ	σκληροῖς	σκληραῖς	σκληροῖς
Αιτιατική	σκληρόν	σκληράν	σκληρόν	σκληρούς	σκληράς	σκληρά
Κλητική	σκληρέ	σκληρά	σκληρόν	σκληροί	σκληραί	σκληρά
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			σκληρώ		σκληρά
Γενική-Δοτική			σκληροῖν		σκληραῖν

Ετυμολογία

σκληρός < σκέλλω + -ηρός

Επίθετο

σκληρός, -ά (& -ή), -όν

• σκληρός

Συγγενικές λέξεις

• σκλήρωσις
• σκληρότης