δοτική
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | δοτική | οι | δοτικές |
| γενική | της | δοτικής | των | δοτικών |
| αιτιατική | τη | δοτική | τις | δοτικές |
| κλητική | δοτική | δοτικές | ||
| Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- δοτική < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή δοτική (εννοείται πτῶσις) < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου δοτικός < δίδωμι
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /ðo.tiˈci/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δο‐τι‐κή
- ομόηχο: δοτικοί
Ουσιαστικό
επεξεργασία
δοτική θηλυκό
- (γραμματική) μια από τις πτώσεις των ονομάτων σε διάφορες γλώσσες όπως τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά, τα γερμανικά κλπ· συχνά δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο καταλήγει η ενέργεια του ρήματος, αλλά χρησιμοποιείται επίσης για τη δήλωση επιρρηματικών εννοιών και μετά από συγκεκριμένες προθέσεις
- ⮡ Στις φράσεις «δόξα τω Θεώ», «τοις μετρητοίς» έχουμε επιβίωση στα νέα ελληνικά μιας αρχαίας δοτικής.
Σημειώσεις
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Κλιτικός τύπος επιθέτου
επεξεργασία
Αρχαία ελληνικά (grc)
επεξεργασία| ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός | ||||||||
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ἡ | δοτική | αἱ | δοτικαί | ||||
| γενική | τῆς | δοτικῆς | τῶν | δοτικῶν | ||||
| δοτική | τῇ | δοτικῇ | ταῖς | δοτικαῖς | ||||
| αιτιατική | τὴν | δοτικήν | τὰς | δοτικᾱ́ς | ||||
| κλητική ὦ! | δοτική | δοτικαί | ||||||
| δυϊκός | ||||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | δοτικᾱ́ | ||||||
| γεν-δοτ | τοῖν | δοτικαῖν | ||||||
| 1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
Ουσιαστικό
επεξεργασία
δοτική θηλυκό (ελληνιστική σημασία)
- (γραμματική) η δοτική πτώση
Κλιτικός τύπος επιθέτου
επεξεργασία
δοτική θηλυκό
- ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του δοτικός