με

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

με < μετά με αποβολή της δεύτερης συλλαβής, όταν ακολουθούσε άρθρο

Προφορά

ΔΦΑ : /me/ (άτονο, προφέρεται μαζί με την επόμενη ή τις επόμενες λέξεις)

Πρόθεση

με πρόθεση που δηλώνει:

1. συνοδεία, συντροφιά, παρέα

   ↪ Διαβάζω με τη Μαρία.

2. συνύπαρξη

   ↪ Θέλει να ζήσει με τη Μαρία.

3. τρόπο

   ↪ Αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με ψυχραιμία.

4. μέσο ή όργανο

   ↪ Θα ταξιδέψουμε με πλοίο.

   ↪ Οι εργάτες σκάβουν με τις αξίνες.

5. σχέση ή αναφορά

   ↪ Έχει εμμονή με την καθαριότητα.

   ↪ Δεν άντεξα με όσα άκουγα κι έβαλα τις φωνές.

6. ισότητα, ομοιότητα, συμφωνία, φιλική ή εχθρική επικοινωνία

   ↪ Είναι το ίδιο ψηλός με το Γιώργο.

   ↪ Μοιάζει πολύ με τον πατέρα της.

   ↪ συμφώνησαν με τους διευθυντές

   ↪ έχει στεναχωρηθεί με όσα της είπα

7. καιρικές συνθήκες

   ↪ Θα μειωθεί η παραγωγή με τόση ζέστη.

8. ψυχική κατάσταση

   ↪ γέλασε με την καρδιά της

9. ιδιοκτησία, κυριότητα, κατοχή

   ↪ οικογένεια με δύο αυτοκίνητα

10. χαρακτηριστικό, ιδιότητα, περιεχόμενο

    ↪ ψηλή με εκφραστικό βλέμμα

    ↪ άνθρωπος με θάρρος

    ↪ ποτήρι με νερό

11. χρόνο ή χρονικό όριο

    ↪ Γύρισε στο σπίτι με το βραδάκι.

    ↪ Να κάνομε διακοπές 10 με 20 του μήνα;

12. ποσό, αντάλλαγμα

    ↪ πληρώνομε με ευρώ

13. αντίθεση, εναντίωση (ισοδυναμεί με το παρά)

    ↪ με τόσες δυσκολίες είναι αξιοπρεπής

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας

με

• αιτιατική ενικού του εγώ

Μεταφράσεις

    (για όλες τις σημασίες)

αγγλικά : with (en) γαλλικά : avec (fr) γερμανικά : mit (de) δανικά : med (da) εσπεράντο : kun (eo) ισλανδικά : með (is) ιταλικά : con (it) καταλανικά : amb (ca) νορβηγικά : med (no) πορτογαλικά : com (pt) σουηδικά : med (sv)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας

με

• άλλη μορφή του ἐμέ, αιτιατική ενικού του ἐγώ

Κλίση

η προσωπική αντωνυμία
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἐγώ	σύ	—
γενική	ἐμοῦ, μου	σοῦ, σου	(οὗ)
δοτική	ἐμοί, μοι	σοί, σοι	οἷ, οἱ
αιτιατική	ἐμέ, με	σέ, σει	(ἕ)
κλητική	(οὗτος)	(αὕτη)	—
πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	ἡμεῖς	ὑμεῖς	(σφεῖς)
γενική	ἡμῶν	ὑμῶν	(σφῶν)
δοτική	ἡμῖν	ὑμῖν	(σφίσι(ν))
αιτιατική	ἡμᾶς	ὑμᾶς	(σφᾶς)
κλητική	—	—	—
πτώσεις	δυϊκός
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
ονομαστ.αιτιατ.	νώ, νῶϊ	σφώ, σφῶϊ	—
γενική-δοτική	νῷν	σφῷν	—
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες