όριο

Δείτε επίσης : Όριο, Οριό

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	όριο	τα	όρια
γενική	του	ορίου & όριου	των	ορίων
αιτιατική	το	όριο	τα	όρια
κλητική		όριο		όρια
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

όριο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὅριον^[1], υποκοριστικό του ὅρος < πρωτοελληνική *wórwos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *werw-

(μεταφορική έννοια & μαθηματικός όρος) < (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική limite^[1]

όριο ουδέτερο

σύνορο
(κυριολεκτικά) (μεταφορικά) το σημείο που βρίσκεται στην άκρη ή σε κάποιον ακρότατο τόπο
(μεταφορικά) ό,τι διαχωρίζει πράγματα, καταστάσεις, χρονικές περιόδους κ.λπ. ή βρίσκεται ανάμεσά τους
(μαθηματικά) η τιμή στην οποία συγκλίνει μια ακολουθία, δηλαδή η κοινή τιμή του ανώτερου και του κατώτερου ορίου μιας ακολουθίας