όριο
Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία
↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | το | όριο | τα | όρια |
γενική | του | ορίου & όριου |
των | ορίων |
αιτιατική | το | όριο | τα | όρια |
κλητική | όριο | όρια | ||
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Ετυμολογία Επεξεργασία
- όριο < αρχαία ελληνική ὅριον, υποκοριστικό του ὅρος < πρωτοελληνική *wórwos < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *werw-
ΠροφοράΕπεξεργασία
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
όριο ουδέτερο
- σύνορο
- (κυριολεκτικά) (μεταφορικά) το σημείο που βρίσκεται στην άκρη ή σε κάποιον ακρότατο τόπο
- (μεταφορικά) ό,τι διαχωρίζει πράγματα, καταστάσεις, χρονικές περιόδους κ.λπ. ή βρίσκεται ανάμεσά τους