όριο
Ελληνικά (el) Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | όριο | τα | όρια |
| γενική | του | ορίου | των | ορίων |
| αιτιατική | το | όριο | τα | όρια |
| κλητική | όριο | όρια | ||
| όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- όριο < αρχαία ελληνική ὅριον, υποκοριστικό του ὅρος < πρωτοελληνική *wórwos < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *werw-
ΠροφοράΕπεξεργασία
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
όριο ουδέτερο
- σύνορο
- (κυριολεκτικά) (μεταφορικά) το σημείο που βρίσκεται στην άκρη ή σε κάποιον ακρότατο τόπο
- (μεταφορικά) ό,τι διαχωρίζει πράγματα, καταστάσεις, χρονικές περιόδους κ.λπ. ή βρίσκεται ανάμεσά τους
