κακουχία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κακουχία	οι	κακουχίες
γενική	της	κακουχίας	των	κακουχιών
αιτιατική	την	κακουχία	τις	κακουχίες
κλητική		κακουχία		κακουχίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακουχία < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κακουχία (αρχαία σημασία: κακομεταχείριση)

Ουσιαστικό

κακουχία θηλυκό, συνήθως στον πληθυντικό

1. μεγάλη σωματική ταλαιπωρία και στέρηση
2. (ιατρική) αίσθημα κόπωσης

Μεταφράσεις

    κακουχία

αγγλικά : hardship (en) γαλλικά : épreuves (fr) ιταλικά : stento (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακουχίᾱ	αἱ	κακουχίαι
γενική	τῆς	κακουχίᾱς	τῶν	κακουχιῶν
δοτική	τῇ	κακουχίᾳ	ταῖς	κακουχίαις
αιτιατική	τὴν	κακουχίᾱν	τὰς	κακουχίᾱς
κλητική ὦ!		κακουχίᾱ		κακουχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακουχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κακουχίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακουχία, από τον 6ο/5ο αιώνα < κακουχ(έω) +-ία < κακ- + -ουχέω < ἔχω. Όπως και κληρουχέω > κληρουχία

Ουσιαστικό

κακουχία θηλυκό

1. κακομεταχείριση
2. ερήμωση, καταστροφή
3. (ελληνιστική σημασία) η κακή κατάσταση

   ≈ συνώνυμα: καχεξία

Πηγές

• κακουχία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κακουχία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.