καταστροφή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	καταστροφή	οι	καταστροφές
γενική	της	καταστροφής	των	καταστροφών
αιτιατική	την	καταστροφή	τις	καταστροφές
κλητική		καταστροφή		καταστροφές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

καταστροφή < (ελληνιστική κοινή) καταστροφή "ξέκαμα" < αρχαία ελληνική καταστροφή

καταστροφή θηλυκό

η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του καταστρέφω
- πρόκληση καθολικής ή πολύ μεγάλης φθοράς σε αντικείμενο ή πρόσωπο
η πυρκαγιά προκάλεσε τεράστιες καταστροφές
- φαινόμενο ή γεγονός που προκαλεί μεγάλη φθορά ή αλλοίωση σε αντικείμενο ή πρόσωπο
η περιοχή χτυπήθηκε από σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές
- πρόσωπο που έχει αρνητική επίδραση σε άλλα πρόσωπα ή καταστάσεις
αυτός ο άνθρωπος ήταν η καταστροφή της
η αποτυχία
αν δεν οργανωθούμε σήμερα, αύριο θα αντιμετωπίζουμε την καταστροφή
- (κατ’ επέκταση) ο αποτυχημένος, ο αδέξιος
από παιδί ήταν σκέτη καταστροφή
(αρχαΐζουσα, σπάνια) στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, η λύση της πλοκής

καταστροφή

καταστροφή < κατά + στρέφω