άνεμος

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	άνεμος	οι	άνεμοι
γενική	του	ανέμου & άνεμου	των	ανέμων
αιτιατική	τον	άνεμο	τους	ανέμους
κλητική		άνεμε		άνεμοι
όπως «όροφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

άνεμος < αρχαία ελληνική ἄνεμος

συλλαβισμός : ά‐νε‐μος

άνεμος αρσενικό

κίνηση του ατμοσφαιρικού αέρα. Χαρακτηρίζεται από κάποια δύναμη και κάποια κατεύθυνση
ο απηλιώτης (λεβάντες) είναι ανατολικός άνεμος, ενώ ο ζέφυρος (πουνέντες) δυτικός
(μεταφορικά) μία κίνηση, ένα ρεύμα από κάτι (συνήθως με ανανεωτικό χαρακτήρα)
πνέει άνεμος αλλαγής στην πολιτική

όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες : όποιος προκαλεί αναταραχές, υφίσταται χειρότερες συνέπειες.
όπου φυσάει ο άνεμος: όφα, χαρακτηρισμός ατόμου καιροσκόπου, που αλλάζει στάση, απόψεις και θέσεις ανάλογα με τα συμφέροντα ή με την επικρατέστερη άποψη
άνεμος που δεν μποδίζει, άφησέ τον κι ας βουίζει : μη σε ανησυχεί ό,τι δεν μπορεί να σε βλάψει.
λόγια του ανέμου, έκαμε τον άνεμο κουβάρι: ασχολία άσκοπη, χωρίς αποτέλεσμα.
πάει στον άνεμο και στην κακή του ώρα : ευφημ., αντί της λέξης «διάβολος».