σκύλος
Ελληνικά (el) Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο | σκύλος | οι | σκύλοι |
| γενική | του | σκύλου | των | σκύλων |
| αιτιατική | τον | σκύλο | τους | σκύλους |
| κλητική | σκύλε | σκύλοι | ||
| Παράρτημα | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- σκύλος < ελληνιστική κοινή σκύλος < αρχαία ελληνική σκύλαξ (κουτάβι)[1][2]
ΠροφοράΕπεξεργασία
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
σκύλος αρσενικό(θηλυκό σκύλα)
- (ζωολογία) σαρκοβόρο κατοικίδιο θηλαστικό που ομοιάζει με το λύκο. Το θηλυκό του ονομάζεται σκύλα → δείτε τη λέξη και το μικρό του σκυλάκι → δείτε τη λέξη ή κουτάβι → δείτε τη λέξη .
- ο σκύλος γαβγίζει
- (ναυτική αργκό) το σκυλόψαρο ή καρχαρίας
- (μεταφορικά) κακός άνθρωπος, σκληρόκαρδος
- (μεταφορικά) σκληροτράχηλος άνθρωπος που δείχνει μεγάλη αντοχή σε ταλαιπωρίες
ΕκφράσειςΕπεξεργασία
- εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του: για δουλειά που ανατίθεται από τον έναν στον άλλον με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιείται
- τρώγονται σαν το σκύλο με τη γάτα : τσακώνονται διαρκώς
Επεξεργασία
Επεξεργασία
Επεξεργασία
ΣυνώνυμαΕπεξεργασία
ΣύνθεταΕπεξεργασία
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
σκύλος
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ σκύλος στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
- ↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Αρχαία ελληνικά (grc) Επεξεργασία
Ετυμολογία Επεξεργασία
- σκύλος < → λείπει η ετυμολογία
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
σκύλος [ῠ] αρσενικό
Άλλες μορφέςΕπεξεργασία
Επεξεργασία
- → δείτε τη λέξη σκύλαξ
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
ΠηγέςΕπεξεργασία
- σκύλος στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012.
- σκύλος στο ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.