Παράρτημα:Γραμματική Λατινικής Γλώσσας

Εισαγωγή

Λατινική γλώσσα στη Βικιπαίδεια 

Φθογγολογικό

Λατινικό αλφάβητο στη Βικιπαίδεια 

Ουσιαστικά

• Κατηγορία:Ουσιαστικά (λατινικά)

Πρώτη κλίση (Declinatio prima)

Η πρώτη κλίση περιέχει ονόματα αρσενικά και θηλυκά. Στην ονομαστική του ενικού έχουν κατάληξη -ă (γεν. -ae). Ο χαρακτήρας του αρχικού θέματος είναι -a-. Τα πρωτόκλιτα ουσιαστικά κλίνονται όπως το παρακάτω παράδειγμα:

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	fortuna	fortunae
γενική	fortunae	fortunārum
δοτική	fortunae	fortunīs
αιτιατική	fortunam	fortunās
κλητική	fortuna	fortunae
αφαιρετική	fortunā	fortunīs

Παρόμοια κλίνονται και τα εξής

Ανωμαλίες πρωτόκλιτων ονομάτων

• Τα θηλυκά ονόματα dea (θεά) και filia (θυγατέρα), όταν είναι ανάγκη να γίνει διάκριση από τις όμοιες αντίστοιχες πτώσεις των αρσενικών δευτερόκλιτων ονομάτων deus (θεός) και filius (γιος), τη δοτική και την αφαιρετική του πληθυντικού (deis, filiis) τη σχηματίζουν κανονικά σε –abus: deis et deabus ή dis deabusque (τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς θεαῖς), filiis et flliabus ή filiis filiabusque (τοῖς υἱοῖς καὶ ταῖς θυγατράσιν).
• Το όνομα familia (οικογένεια) στη γενική του ενικού έχει κατάληξη κανονικά -ae, αλλά και -as (αρχαϊκή κατάληξη όμοια με την ελληνική γλώσσα) στις φράσεις pater familias (οικοδεσπότης), mater familias (οικοδέσποινα), κ.ά.
• Άλλη αρχαϊκή κατάληξη με την οποία σχηματίζουν τη γενική ενικού πρωτόκλιτα ονόματα (κυρίως στους παλαιότερους ποιητές), είναι -āi (κατά τη β' κλίση): aulāi (=aulae, της αυλής), terrāi (= terrae, της γης).
• Η κατάληξη της γενικής πληθυντικού -arum σε μερικά ονόματα συγκόπτεται σε -um: drachma→drachmarum & drachmum.
• Αρχαία ελληνικά πρωτόκλιτα ονόματα, ιδίως κύρια, που τα πήρε και η λατινική γλώσσα, σχηματίζουν συνήθως κατά την κλίση τους στη λατινική μερικές πτώσεις του ενικού αριθμού όπως και στην αρχαία ελληνική:

Aeneas < Αἰνείας

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	Aenēās
γενική	Aenēae
δοτική	Aenēae
αιτιατική	Aenēān, Aenēam
κλητική	Aenēā
αφαιρετική	Aenēā

Anchises < Ἀγχίσης

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	Anchīsēs
γενική	Anchīsae
δοτική	Anchīsae
αιτιατική	Anchīsam, Anchīsēn
κλητική	Anchīsā
αφαιρετική	Anchīsā, Anchīsē

Penelope < Πηνελόπη

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	Penelope, Penelŏpa	-
γενική	Penelopae, Penelopes	-
δοτική	Penelopae	-
αιτιατική	Penelopen, Penelopam	-
κλητική	Penelope	-
αφαιρετική	Penelŏpa	-

• Πολλά πρωτόκλιτα αρχαία ελληνικά σε -ης (όπως Ἀλκιβιάδης, Ἀριστείδης κ.τ.ό.) σχηματίζονται στη λατινική ως τριτόκλιτα, κατά την πρώτη κλίση της αρχαίας ελληνικής.

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	Alcĭbĭădes	-
γενική	Alcibadis, Alcibiadi, Alcibiadae	-
δοτική	Alcibiădae	-
αιτιατική	Alcibiădem, Alcibiăden	-
κλητική	Alcibiadē	-
αφαιρετική	Alcibiăde	-

↑

Δεύτερη κλίση (Declinatio secunda)

Η δεύτερη κλίση περιέχει ονόματα και των τριών γενών: αρσενικά και θηλυκά που λήγουν σε -us ή σε -er (γενική -i) και ουδέτερα που λήγουν σε -um (γενική -i). Ο χαρακτήρας του θέματος είναι -ο-.

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	tubus	tubī
γενική	tubī	tubōrum
δοτική	tubō	tubīs
αιτιατική	tubum	tubōs
κλητική	tube	tubī
αφαιρετική	tubō	tubīs

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	puer	puerī
γενική	puerī	puerōrum
δοτική	puerō	puerīs
αιτιατική	puerum	puerōs
κλητική	puer	puerī
αφαιρετική	puerō	puerīs

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	magister	magistrī
γενική	magistrī	magistrōrum
δοτική	magistrō	magistrīs
αιτιατική	magistrum	magistrōs
κλητική	magister	magistrī
αφαιρετική	magistrō	magistrīs

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	pilum	pila
γενική	pilī	pilōrum
δοτική	pilō	pilīs
αιτιατική	pilum	pila
κλητική	pilum	pila
αφαιρετική	pilō	pilīs

• Η κατάληξη της γενικής πληθυντικού -orum σε μερικά ονόματα συγκόπτεται σε -um: talentum=talentorum, Argivum=Argivorum).
• Είναι αρκετά τα αρσενικά της δεύτερης κλίσεως που λήγουν σε -er, όπως puer, ager. κτλ. Αρχικά και τα ονόματα αυτά είχαν την κατάληξη -us (puer-us, όπως numer-us, agr-us κτλ.). αλλά την κατάληξη αυτή την απέβαλαν, όπως και την κατάληξη της κλητικής του ενικού -e.
• Από τα ονόματα αυτά όσα μπροστά από το r του θέματος έχουν σύμφωνο (π.χ. agr-, libr-, κτλ.), ύστερα από την αποβολή των καταλήξεων -us και -e ανέπτυξαν μπροστά από το r ένα e βραχύ. (Έτσι προήλθε από το agr- το ager, από το libr- το liber, κτλ.).
• Στις άλλες πτώσεις τα ονόματα που λήγουν σε -er κλίνονται όπως ακριβώς και όσα λήγουν σε -us.
• Όμοια μεταβολή παθαίνουν κανονικά στην ονομαστική και κλητική του ενικού όταν χρησιμοποιούνται και στη λατινικά γλώσσα, τα υπερδισύλλαβα ελληνικά δευτερόκλιτα κύρια ονόματα που τελειώνουν σε -ρος. π.χ. Alexander Αλέξανδρος (αντί Alexandr-us), Antipăter Αντίπατρος (αντί Antipatr-us). Αλλά Codrus Κόδρος. Μερικά απ' αυτά διφορούνται π.χ. Cassandrus και Cassander Κάσσανδρος, Euandrus και Euander Εύανδρος.

Ανωμαλίες μερικών δευτερόκλιτων ονομάτων

• Το όνομα deus θεός: α΄) δεν έχει εύχρηστη την κλητική του ενικού (dee)· αντί γι' αυτή οι ποιητές χρησιμοποιούν την κλητική του ονόματος divus (= θεός) dive, ενώ οι μεταγενέστεροι Λατίνοι την ενική ονομαστική deus (=ω θεέ)· β´) σ' όλες τις πτώσεις του πληθυντικού εκτός από την αιτιατική, έχει διπλούς και τριπλούς τύπους και σχηματίζεται ως εξής: dei (dii) di, deorum (deuni), deis (diis) dis, deos, dei (dii) di, deis (diis) dis.
• Τα υπερδισύλλαβα ονόματα σε -ius και -ium στη γενική του ενικού πολλές φορές συναιρούν το τελικό ii σε i και τονίζονται, ύστερα από τη συναίρεση, στην παραλήγουσα, έστω και αν αυτή είναι βραχεία (αντίθετα προς τον κανόνα): Vergilius Βεργίλιος, gen. Vergilii και Vergili. officium υπηρεσία, καθήκον gen. officii και offici κτλ.

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	praestigium	praestigia
γενική	praestigiī & praestigi	praestigiōrum
δοτική	praestigiō	praestigiīs
αιτιατική	praestigium	praestigia
κλητική	praestigium	praestigia
αφαιρετική	praestigiō	praestigiīs

• Τα κύρια ονόματα σε -ius, γνήσια Λατινικά, όπως Vergilius, Marius, Tullius κ.τ.τ. και το προσηγορικό filius (γιος), σχηματίζουν την κλητική του ενικού σε i αντί ie (με συναίρεση του ie σε i): Tulli = Τύλλιε, mi fili = παιδί μου.

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	Ovidius	-
γενική	Ovidiī & Ovidi	-
δοτική	Ovidiō	-
αιτιατική	Ovidium	-
κλητική	Ovidi	-
αφαιρετική	Ovidiō	-

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	filius	filiī
γενική	filiī & fili	filiōrum
δοτική	filiō	filiīs
αιτιατική	filium	filiōs
κλητική	fili	filiī
αφαιρετική	filiō	filiīs

↑

Τρίτη κλίση (Declinatio tertia)

• Τρίτη κλίση @ebooks.edu #Τζάρτζανος

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	evasio	evasionēs
γενική	evasionis	evasionum
δοτική	evasionī	evasionibus
αιτιατική	evasionem	evasionēs
κλητική	evasio	evasionēs
αφαιρετική	evasione	evasionibus

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	bos	boves
γενική	bovis	boum
δοτική	bovi	bobus or bubus
αιτιατική	bovem	boves
κλητική	bos	boves
αφαιρετική	bove	bobus or bubus

Τέταρτη κλίση (Declinatio quarta)

Η τέταρτη κλίση περιέχει ονόματα αρσενικά και θηλυκά σε -us (γενική -us) και ουδέτερα σε -u (γενική -us). Ο χαρακτήρας του αρχικού θέματος είναι -u.

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	manus	manūs
γενική	manūs	manuum
δοτική	manuī	manibus
αιτιατική	manum	manūs
κλητική	manus	manūs
αφαιρετική	manū	manibus

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	cornū	cornŭă
γενική	cornūs	cornŭŭm
δοτική	cornū	cornĭbus
αιτιατική	cornū	cornŭă
κλητική	cornū	cornŭă
αφαιρετική	cornū	cornĭbus

• τη δοτική του ενικού τη σχηματίζουν κάποτε και όσα λήγουν σε -us (με συναίρεση του -ui σε -u) όπως τα ουδέτερα, π.χ. senatu (senatui)
• τη δοτική (και αφαιρετική) του πληθυντικού τη σχηματίζουν σε -ubus (αντί -ibus) τα ονόματα artus (άρθρο) (πληθ. artus τα μέλη του σώματος) και tribus (φυλή, τριτύς): artubus. tribubus· τα ονόματα lacus (λίμνη) και portus (λιμάνι) στην πτώση αυτή διφορούνται: lacibus και lacubus, portibus και portubus.
• το όνομα domus (οικία) έχει και μερικούς τύπους σχηματισμένους με τις καταλήξεις της β' κλίσεως (κανονικά την αφαιρετική του ενικού και την αιτιατική του πληθυντικού): Singul.domus - domus - domui - domum - domus – domo, Plur. domus - domuum (και domorum) domĭbus - domos - domus - domibus.
• Υπάρχει και τύπος (της γενικής του ενικού ως τοπικής) domi, πάντοτε ως επίρρημα (=οίκοι).
• Από τα ονόματα της τέταρτης κλίσεως σε -us θηλυκά είναι μόνο τα: acus (βελόνη), domus (οικία), idus (πληθυντικού μόνο: ειδοί), manus (χέρι), porticus (στοά) και tribus (τριττύς).

↑

Πέμπτη κλίση (Declinatio quinta)

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	diēs	diēs
γενική	dieī	diērum
δοτική	dieī	diēbus
αιτιατική	diem	diēs
κλητική	diēs	diēs
αφαιρετική	diē	diēbus

Ανώμαλα ονόματα

Πολλά ονόματα της λατινικής, όπως και της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, είναι ανώμαλα:

Ετερογενή (heterogenea)

• frenum (=χαλινάρι): frena και freni (αρσενικό)
• iocus (=παιχνίδι): ioci και ioca (ουδέτερο)
• locus (=τόπος): loci και loca (ουδέτερο)
• πρβλ. στα αρχαία ελληνικά: ο δεσμός - οι δεσμοί και τα δεσμά

Ετερόκλιτα (heteroclĭta)

• iugerum-i το πλέθρο Plur. iuger-a, -um, -ibus, όπως η γ´ κλίση
• vas, vas-is, αγγείο vasa, -orum, -is, όπως η β´ κλίση
• requies-ētis ησυχία Sing. acc. και requiem, abl. requie, κατά την ε´ κλίση.
• Σημείωση. Τα ficus-i συκιά και laurus-i δάφνη (της β´ κλίσεως) έχουν από την δ´ κλίση τις πτώσεις που λήγουν σε -us και -u.

Αφθονούντα (abundantia)

δηλ. ονόματα που κλίνονται

α´) σε δύο διαφορετικά γένη, όπως

• baculum και baculus βακτηρία
• callum και callus ο κάλος
• clipĕus και clipeum ασπίδα
• pilĕus και pileum
• πβ. αρχ. ελλ. ο ζυγός και το ζυγόν κτλ.

β') σε δύο διαφορετικές κλίσεις, όπως

• materia-ae και materies-ei ύλη
• elephans-antis και elephantus-i ελέφαντας
• plĕbs-plēbis και plēbes-bĕi ο λαός (οι πληβείοι)∙

γ') σε διαφορετικό γένος και κλίση, όπως

• alimonia-ae και alimonium -i τροφή
• tapetum-i και tapes-ētis τάπητας
• conātum-i και conātus-us απόπειρα
• penum-i και penus-ŏris(ουδ.) και penus-us (θηλ.) τροφή

↑

Ελλειπτικά (defectiva)

Α') ελλειπτικά κατά τον αριθμό (defectiva numero), δηλαδή είναι:

α') μόνο ενικού αριθμού (singularia tantum): τέτοια κανονικώς είναι τα κύρια ονόματα προσώπων ή πραγμάτων, δηλ. πόλεων, ποταμών, βουνών, κ.τ.ό., όπως Sulla Σύλλας, Roma Ρώμη, Carthago Καρχηδών, Tiberi Τίβερις, Aetna Αίτνα κτλ., τα ονόματα αφηρημένων εννοιών, όπως iustitia δικαιοσύνη, pietas ευσέβεια κτλ.,τα ονόματα των φυσικών σωμάτων ή φαινομένων, όπως sol ήλιος, luna σελήνη, hiems χειμώνας, ver άνοιξη, κτλ., τα ονόματα των μετάλλων, όπως aurum χρυσός, argentum άργυρος, aes χαλκός κτλ.

β') μόνο πληθυντικού αριθμού (pluralia tantum): τέτοια κανονικώς είναι τα ονόματα των λαών ή εθνών, όπως Sabīni οι Σαβίνοι, Aedŭi οι Αίδουοι, Galli οι Γαλάτες κτλ., συγκροτημάτων νησιών ή βουνών, όπως Baleāres οι Βαλεαρίδες (νησιά), Alpes οι Άλπεις, κτλ., μερικών πόλεων, όπως Athenae Αθήναι, Puteŏli οι Ποτίολοι (πόλη) κτλ., εορτών, όπως Bacchanalia τα Διονύσια. Saturnalia τα Κρόνια, κτλ.

Pluralia tantum, δηλ. εύχρηστα μόνο στον πληθυντικό αριθμό, είναι, εκτός από τα άλλα, τα εξής πιο συνηθισμένα ονόματα:

• arma-orum όπλα
• superi-orum οι άνω θεοί
• moenia-ium τείχη
• infĕri-orum οι κάτω θεοί
• insidiae-arum ενέδρα
• manes-ium οι ψυχές (των νεκρών)
• spolia-orum λάφυρα
• divitiae-arum ο πλούτος
• indutiae-arum ανακωχή
• tenebrae-arum το σκοτάδι
• idus-uum αι ειδοί
• fauces-ium ο λάρυγγας
• libĕri-orum τα τέκνα
• viscĕra-um τα σπλάχνα
• postĕri-orum οι απόγονοι
• nuptiae-arum ο γάμος
• maiōres-um οι πρόγονοι
• exsequiae-arum η εκφορά

Σημείωση. Μερικά ονόματα στον πληθυντικό αριθμό αλλάζουν σημασία. π.χ.

• aedes-is ναός aedes-ium οικία
• aqua-ae νερό aquae-arum ιαματικά νερά
• auxilium-i βοήθεια auxilia-orum επικουρικό στράτευμα
• castrum-i (ή μάλλον castellum-i) το φρούριο castra-orum στρατόπεδο
• copia-ae αφθονία copiae-arum στρατεύματα
• impedimentum-i εμπόδιο impedimenta-orum αποσκευές
• littera-ae γράμμα του αλφαβήτου litterae-arum επιστολή, συγγράμματα
• opĕra-ae κόπος opĕrae-arum εργάτες
• rostrum-i ράμφος ή έμβολο. rostra-orum το δημόσιο βήμα(στη ρωμαϊκή αγορά)

Β´) ελλειπτικά κατά την πτώση (defectiva casibus)· πιο συνηθισμένα είναι τα εξής:

• dicis (γεν. ενικ.) εύχρηστο στις φράσεις dicis causā και dicis gratia (= για τον τύπο).
• fas όπως και nefas ανόσιο, εύχρηστο μόνο στην ονομαστική του ενικού.
• fors τύχη, εύχρηστο ακόμη και στην αφαιρετική ενικού forte κατά τύχην.
• infitias (αιτ. πληθ.) εύχρηστο στη φράση infitias ire «αρνείσθαι».
• pondo (αφαιρ. ενικ.) το βάρος, εύχρηστο στις φράσεις: uncia pondo μια ουγγιά (το βάρος), corōna aurea pondo ducentum librarum στεφάνι χρυσό διακοσίων λιτρών (βάρος).
• sponte (αφαιρ. ενικ. του άχρηστου ονόματος spons, θηλ.). εύχρηστο κυρίως στις φράσεις meā (tuā, suā) sponte με τη δική μου (τη δική σου, τη δική του) βούληση.
• vicis (γεν. ενικ. του άχρηστου vix ή vicis εναλλαγή), σε χρήση η αιτιατική vicem, η αφαιρετική vice και του πληθυντικού η ονομαστική και η αιτιατική vices και η αφαιρετική vicibus (βλ. και vis).

Άκλιτα (indeclinabilia)

• instar (ουδ. ονομ. και αιτ. ενικ.) είδος - μορφή
• mane (ουδ. ονομ. αιτ. και αφαιρ. ενικ.) πρωί
• secus (ουδ. ονομ. και αιτ.) γένος - φύλο

↑

Επίθετα

• Κατηγορία:Επίθετα (λατινικά)

Δευτερόκλιτα επίθετα

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	magnus	magna	magnum	magnī	magnae	magna
γενική	magnī	magnae	magnī	magnōrum	magnārum	magnōrum
δοτική	magnō	magnae	magnō	magnīs	magnīs	magnīs
αιτιατική	magnum	magnam	magnum	magnōs	magnās	magna
κλητική	magne	magna	magnum	magnī	magnae	magna
αφαιρετική	magnō	magnā	magnō	magnīs	magnīs	magnīs

↑

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	pulcher	pulchra	pulchrum	pulchrī	pulchrae	pulchra
γενική	pulchrī	pulchrae	pulchrī	pulchrōrum	pulchrārum	pulchrōrum
δοτική	pulchrō	pulchrae	pulchrō	pulchrīs	pulchrīs	pulchrīs
αιτιατική	pulchrum	pulchram	pulchrum	pulchrōs	pulchrās	pulchra
κλητική	pulcher	pulchra	pulchrum	pulchrī	pulchrae	pulchra
αφαιρετική	pulchrō	pulchrā	pulchrō	pulchrīs	pulchrīs	pulchrīs

↑

Τριτόκλιτα επίθετα

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	manualis	manualis	manuale	manualēs	manualēs	manualia
γενική	manualis	manualis	manualis	manualium	manualium	manualium
δοτική	manualī	manualī	manualī	manualibus	manualibus	manualibus
αιτιατική	manualem	manualem	manuale	manualēs	manualēs	manualia
κλητική	manualis	manualis	manuale	manualēs	manualēs	manualia
αφαιρετική	manuali	manuali	manuali	manualibus	manualibus	manualibus

↑

Παραθετικά επιθέτων

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	maior	maior	maius	maiorēs	maiorēs	maiōra
γενική	maiōris	maiōris	maiōris	maiōrum	maiōrum	maiōrum
δοτική	maiōrī	maiōrī	maiōrī	maiōribus	maiōribus	maiōribus
αιτιατική	maiōrem	maiōrem	maius	maiōrēs	maiōrēs	maiōra
κλητική	maior	maior	maius	maiorēs	maiorēs	maiōra
αφαιρετική	maiōre	maiōre	maiōre	maiōribus	maiōribus	maiōribus

Μετοχές

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	constans	constans	constans	constantēs	constantēs	constantia
γενική	constantis	constantis	constantis	constantium	constantium	constantium
δοτική	constantī	constantī	constantī	constantibus	constantibus	constantibus
αιτιατική	constantem	constantem	constans	constantēs	constantēs	constantia
κλητική	constans	constans	constans	constantēs	constantēs	constantia
αφαιρετική	constante/ constanti	constante/ constanti	constante/ constanti	constantibus	constantibus	constantibus

↑

Αντωνυμίες (Pronomina)

• Κατηγορία:Αντωνυμίες (λατινικά)

Προσωπικές Αντωνυμίες

Προσωπική Αντωνυμία
	ενικός
πτώση	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
ονομαστική	ego	tu	-
γενική	mei	tui	sui
δοτική	mihi	tibi	sibi
αιτιατική	me	te	se
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	(a) me	(a) te	(a) se
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	nos	vos	-
γενική	nostri & nostrum	vestri & vestrum	sui
δοτική	nobis	vobis	sibi
αιτιατική	nos	vos	se
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	(a) nobis	(a) vobis	(a) se

• Από τους δύο τύπους της γενικής πληθυντικού του α' και του β' προσώπου (nostri, nostrum-vestri, vestrum) χρησιμοποιείται ο τύπος που λήγει σε -i, όταν η γενική αυτή μέσα στο λόγο είναι αντικειμενική ή κτητική και ο τύπος σε -um όταν η γενική αυτή είναι διαιρετική: amici memores nostri (vestri) sunt «οἱ φίλοι μνήμονες ἡμῶν (ὑμῶν) εἰσίν» (= οι φίλοι μάς ενθυμούνται)· melior pars nostri immortalis est «τὸ κρεῖττον ἡμῶν μέρος ἀθάνατόν ἐστι» (= το πολυτιμότερο μέρος μας είναι αθάνατο)· αλλά: multi nostrum πολλοί από μας, quis vestrum ποιος από σας.
• Οι τύποι των προσωπικών αντωνυμιών, εκτός από τον τύπο tu και τους τύπους της γενικής πληθυντικού του α' και του β' προσώπου, ενισχύονται, όταν υπάρχει έμφαση ή αντιδιαστολή, με το πρόσφυμα met: egŏ-met (πβλ. «ἔγωγε»), nōsmet («ἡμεῖς γε - ἡμᾶς γε») - tēmet «σέ γε», sēmet «ἑαυτόν γε». Ο τύπος tu ενισχύεται με το πρόσφυμα tĕ: tūte «σύ γε». Τέλος οι τύποι me, te, se ενισχύονται με διπλασιασμό: mēmē «ἐμέ γε», tētē «σέ γε», sēsē «ἑαυτόν γε».

↑

Κτητικές Αντωνυμίες

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	meus	mea	meum	meī	meae	mea
γενική	meī	meae	meī	meōrum	meārum	meōrum
δοτική	meō	meae	meō	meīs	meīs	meīs
αιτιατική	meum	meam	meum	meōs	meās	mea
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	meō	meā	meō	meīs	meīs	meīs
Η κλητική ενικού του αρσενικού είναι mi ή meus, ενώ του θηλυκού mea

↑

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	tuus	tua	tuum	tuī	tuae	tua
γενική	tuī	tuae	tuī	tuōrum	tuārum	tuōrum
δοτική	tuō	tuae	tuō	tuīs	tuīs	tuīs
αιτιατική	tuum	tuam	tuum	tuōs	tuās	tua
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	tuō	tuā	tuō	tuīs	tuīs	tuīs

↑

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	suus	sua	suum	suī	suae	sua
γενική	suī	suae	suī	suōrum	suārum	suōrum
δοτική	suō	suae	suō	suīs	suīs	suīs
αιτιατική	suum	suam	suum	suōs	suās	sua
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	suō	suā	suō	suīs	suīs	suīs

↑

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	noster	nostra	nostrum	nostrī	nostrae	nostra
γενική	nostrī	nostrae	nostrī	nostrōrum	nostrārum	nostrōrum
δοτική	nostrō	nostrae	nostrō	nostrīs	nostrīs	nostrīs
αιτιατική	nostrum	nostram	nostrum	nostrōs	nostrās	nostra
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	nostrō	nostrā	nostrō	nostrīs	nostrīs	nostrīs

↑

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	vester	vestra	vestrum	vestrī	vestrae	vestra
γενική	vestrī	vestrae	vestrī	vestrōrum	vestrārum	vestrōrum
δοτική	vestrō	vestrae	vestrō	vestrīs	vestrīs	vestrīs
αιτιατική	vestrum	vestram	vestrum	vestrōs	vestrās	vestra
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	vestrō	vestrā	vestrō	vestrīs	vestrīs	vestrīs

↑

Δεικτικές Αντωνυμίες

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	hic	haec	hōc	hī	hae	haec
γενική	hūiŭs	hūiŭs	hūiŭs	hōrum	hārum	hōrum
δοτική	hŭīc	hŭīc	hŭīc	hīs	hīs	hīs
αιτιατική	hunc	hanc	hōc	hōs	hās	haec
κλητική	-	-	-	-	-	-
αφαιρετική	hōc	hāc	hōc	hīs	hīs	hīs

↑

Αναφορικές Αντωνυμίες

Προσωπική Αντωνυμία
	ενικός
πτώση	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
ονομαστική	qui	quae	quod
γενική	cuius	cuius	cuius
δοτική	cui	cui	cui
αιτιατική	quem	quam	quod
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	quo	qua	quo
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	qui	quae	quae
γενική	quorum	quarum	quorum
δοτική	quibus	quibus	quibus
αιτιατική	quos	quas	quae
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	quibus	quibus	quibus

↑

Αόριστες Αντωνυμίες

Οριστική Αντωνυμία
	ενικός
πτώση	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	is	ea	id
γενική	eius	eius	eius
δοτική	ei	ei	ei
αιτιατική	eum	eam	id
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	eo	ea	eo
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	ei/ii/i	eae	ea
γενική	eorum	earum	eorum
δοτική	eis/iis	eis/iis	eis/iis
αιτιατική	eos	eas	ea
κλητική	-	-	-
αφαιρετική	eis/iis	eis/iis	eis/iis

↑

Αριθμητικά (Numeralia)

• Κατηγορία:Αριθμητικά (λατινικά)

↑

Ρήματα (Verba)

• Κατηγορία:Ρήματα (λατινικά)

Βοηθητικό ρήμα sum

(sum, fui, /, esse)

Ενεστώτας Οριστική: sum, es, est, sumus, estis, sunt. Υποτακτική: sim, sis, sit, simus, sitis, sint. Προστακτική: -, es, -, -, este, -. Απαρέμφατο: esse. Μετοχή: (Μόνο τα σύνθετα του sum absum και praesum) absens (=απών) και praesens (=παρών). Παρατατικός Οριστική: eram, eras, erat, eramus, eratis, erant. Υποτακτική: essem, esses, esset, essemus, essetis, essent. Μέλλοντας Οριστική: ero, eris, erit, erimus, eritis, erunt. Υποτακτική: futurus-a-um sim, sis, sit, futuri-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, esto, esto, -, estote, sunto. Απαρέμφατο: futurum-am-um/os-as-a esse ή fore. Μετοχή: futurus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: fui, fuisti, fuit, fuimus, fuistis, fuerunt (ή fuere). Υποτακτική: fuerim, fueris, fuerit, fuerimus, fueritis, fuerint. Απαρέμφατο: fuisse Υπερσυντέλικος Οριστική: fueram, fueras, fuerat, fueramus, fueratis, fuerant. Υποτακτική: fuissem, fuisses, fuisset, fuissemus, fuissetis, fuissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: fuero, fueris, fuerit, fuerimus, fueritis, fuerint.

 

Α συζυγία

Α' συζυγία (amo, amavi, amatum, amare)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: amo, amas, amat, amamus, amatis, amant. Υποτακτική: amem, ames, amet, amemus, ametis, ament. Προστακτική: -, ama, -, -, amate, -. Απαρέμφατο: amare. Μετοχή: amans, amans, amans (-ntis). Παρατατικός Οριστική: amabam, amabas, amabat, amabamus, amabatis, amabant. Υποτακτική: amarem, amares, amaret, amaremus, amaretis, amarent. Μέλλοντας Οριστική: amabo, amabis, amabit, amabimus, amabitis, amabunt. Υποτακτική: amaturus-a-um sim, sis, sit, amaturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, amato, amato, -, amatote, amanto. Απαρέμφατο: amaturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: amaturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: amavi, amavisti, amavit, amavimus, amavistis, amaverunt (ή amavere). Υποτακτική: amaverim, amaveris, amaverit, amaverimus, amaveritis, amaverint. Απαρέμφατο: amavisse Υπερσυντέλικος Οριστική: amaveram, amaveras, amaverat, amaveramus, amaveratis, amaverant. Υποτακτική: amavissem, amavisses, amavisset, amavissemus, amavissetis, amavissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: amavero, amaveris, amaverit, amaverimus, amaveritis, amaverint. Γερούνδιο amandi, amando, amandum, amando. Σουπίνο amatum, amatu. Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: amor, amaris (-re), amatur, amamur, amamini, amantur. Υποτακτική: amer, ameris (-re), ametur, amemur, amemini, amentur. Προστακτική: -, amare, -, -, amamini, -. Απαρέμφατο: amari Παρατατικός Οριστική: amabar, amabaris (-re), amabatur, amabamur, amabamini, amabantur. Υποτακτική: amarer, amareris, amaretur, amaremur, amaremini, amarentur. Μέλλοντας Οριστική: amabor, amaberis, amabitur, amabimur, amabimini, amabuntur. Προστακτική: -, amator, amator, -, -, amantor. Απαρέμφατο: amatum iri. Παρακείμενος Οριστική: amatus-a-um sum, es, est, amati-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: amatus-a-um sim, sis, sit, amati-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: amatum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: amatus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: amatus-a-um eram, eras, erat, amati-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: amatus-a-um essem, esses, esset, amati-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: amatus-a-um ero, eris, erit, amati-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: amatum-am-um/-os-as-a fore. Γερουνδιακό amandus-a-um

 

A' συζυγία (αποθετικό) (admiror, admiratus sum, admirari)

Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: admiror, admiraris (-re), admiratur, admiramur, admiramini, admirantur. Υποτακτική: admirer, admireris (-re), admiretur, admiremur, admiremini, admirentur. Προστακτική: -, admirare, -, -, admiramini, -. Απαρέμφατο: admirari Μετοχή: admirans, admirans, admirans (γεν. admirantis). Παρατατικός Οριστική: admirabar, admirabaris (-re), admirabatur, admirabamur, admirabamini, admirabantur. Υποτακτική: admirarer, admirareris, admiraretur, admiraremur, admiraremini, admirarentur. Μέλλοντας Οριστική: admirabor, admiraberis, admirabitur, admirabimur, admirabimini, admirabuntur. Υποτακτική: admiraturus-a-um sim, sis, sit, admiraturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, admirator, admirator, -, -, admirantor. Απαρέμφατο: admiraturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: admiraturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: admiratus-a-um sum, es, est, admirati-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: admiratus-a-um sim, sis, sit, admirati-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: admiratum-am-um-os-as-a esse. Μετοχή: admiratus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: admiratus-a-um eram, eras, erat, admirati-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: admiratus-a-um essem, esses, esset, admirati-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: admiratus-a-um ero, eris, erit, admirati-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: admiratum-am-um-os-as-a fore. Γερούνδιο admirandi, admirando, admirandum, admirando. Σουπίνο admiratum, admiratu.

 

Β συζυγία

B' συζυγία (deleo, delevi, deletum, delere)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: deleō, deles, delet, delemus, deletis, delent. Υποτακτική: deleăm, deleās, deleăt, deleāmus, deleātis, deleant. Προστακτική: -, dele, -, -, delete, -. Απαρέμφατο: delere. Μετοχή: delens, delens, delens (-ntis). Παρατατικός Οριστική: delebăm, delebās, delebăt, delebāmus, delebātis, delebant. Υποτακτική: delerĕm, delerēs, delerĕt, delerēmus, delerētis, delerent. Μέλλοντας Οριστική: delebō, delebĭs, delebĭt, delebĭmus, delebĭtis, delebunt. Υποτακτική: deleturus-a-um sim, sis, sit, deleturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, deletō, deletō, -, deletōte, delentō. Απαρέμφατο: deleturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: deleturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: delevī, delevīstī, delevĭt, delevĭmus, delevīstis, delevērunt (ή delevēre). Υποτακτική: delevĕrĭm, delevĕrĭs, delevĕrĭt, delevĕrĭmus, delevĕrĭtis, delevĕrint. Απαρέμφατο: delevisse Υπερσυντέλικος Οριστική: delevĕrăm, delevĕrās, delevĕrăt, delevĕrāmus, delevĕrātis, delevĕrant. Υποτακτική: delevissĕm, delevissēs, delevissĕt, delevissēmus, delevissētis, delevissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: delevĕro, delevĕrĭs, delevĕrĭt, delevĕrĭmus, delevĕrĭtis, delevĕrint. Γερούνδιο delendī, delendō, delendum, delendō. Σουπίνο deletum, deletu. Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: deleŏr, deleris (-re), deletur, delemur, delemini, delentur. Υποτακτική: deleăr, deleāris (-re), deleātur, deleāmur, deleamĭni, deleantur. Προστακτική: -, delere, -, -, delemĭni, -. Απαρέμφατο: deleri Παρατατικός Οριστική: delebăr, delebāris (-re), delebātur, delebāmur, delebāmĭni, delebantur. Υποτακτική: delerer, delerēris, delerētur, delerēmur, deleremĭnī, delerentur. Μέλλοντας Οριστική: delebŏr, delebĕris, delebĭtur, delebĭmur, delebimĭni, delebuntur. Υποτακτική: -, -, -, -, -, -. Προστακτική: -, deletor, deletor, -, -, delentor. Απαρέμφατο: deletum īrī. Παρακείμενος Οριστική: deletus-a-um sum, es, est, deleti-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: deletus-a-um sim, sis, sit, deleti-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: deletum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: deletus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: deletus-a-um eram, eras, erat, deleti-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: deletus-a-um essem, esses, esset, deleti-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: deletus-a-um ero, eris, erit, deleti-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: deletum-am-um/-os-as-a fore. Γερουνδιακό delendus-a-um

 

B' συζυγία (remaneo, remansi, -, remanere)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: remaneō, remanes, remanet, remanemus, remanetis, remanent. Υποτακτική: remaneăm, remaneās, remaneăt, remaneāmus, remaneātis, remaneant. Προστακτική: -, remane, -, -, remanete, -. Απαρέμφατο: remanere. Μετοχή: remanens, remanens, remanens (-ntis). Παρατατικός Οριστική: remanebăm, remanebās, remanebăt, remanebāmus, remanebātis, remanebant. Υποτακτική: remanerĕm, remanerēs, remanerĕt, remanerēmus, remanerētis, remanerent. Μέλλοντας Οριστική: remanebō, remanebĭs, remanebĭt, remanebĭmus, remanebĭtis, remanebunt. Προστακτική: -, remanetō, remanetō, -, remanetōte, remanentō. Παρακείμενος Οριστική: remansī, remansīstī, remansĭt, remansĭmus, remansīstis, remansērunt (ή remansēre). Υποτακτική: remansĕrĭm, remansĕrĭs, remansĕrĭt, remansĕrĭmus, remansĕrĭtis, remansĕrint. Απαρέμφατο: remansisse Υπερσυντέλικος Οριστική: remansĕrăm, remansĕrās, remansĕrăt, remansĕrāmus, remansĕrātis, remansĕrant. Υποτακτική: remansissĕm, remansissēs, remansissĕt, remansissēmus, remansissētis, remansissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: remansĕro, remansĕrĭs, remansĕrĭt, remansĕrĭmus, remansĕrĭtis, remansĕrint. Γερούνδιο remanendī, remanendō, remanendum, remanendō.

 

B' συζυγία (αποθετικό) (fateor, fassus sum, fateri)

Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: fateŏr, fateris (-re), fatetur, fatemur, fatemini, fatentur. Υποτακτική: fateăr, fateāris (-re), fateātur, fateāmur, fateamĭni, fateantur. Προστακτική: -, fatere, -, -, fatemĭni, -. Απαρέμφατο: fateri Μετοχή: fatens, fatens, fatens (-ntis). Παρατατικός Οριστική: fatebăr, fatebāris (-re), fatebātur, fatebāmur, fatebāmĭni, fatebantur. Υποτακτική: faterer, faterēris, faterētur, faterēmur, fateremĭnī, faterentur. Μέλλοντας Οριστική: fatebŏr, fatebĕris, fatebĭtur, fatebĭmur, fatebimĭni, fatebuntur. Υποτακτική: fassurus-a-um sim, sis, sit, fassuri-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, fatetor, fatetor, -, -, fatentor. Απαρέμφατο: fassurum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: fassurus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: fassus-a-um sum, es, est, fassi-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: fassus-a-um sim, sis, sit, fassi-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: fassum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: fassus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: fassus-a-um eram, eras, erat, fassi-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: fassus-a-um essem, esses, esset, fassi-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: fassus-a-um ero, eris, erit, fassi-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: fassum-am-um/-os-as-a fore. Γερούνδιο fatendī, fatendō, fatendum, fatendō. Σουπίνο fassum, fassu.

 

Δ συζυγία

↑

Γερούνδιο

• Κατηγορία:Γερούνδια (λατινικά)
• Το γερούνδιο είναι ρηματικό ουσιαστικό ουδέτερου γένους με ενεργητική σημασία. Διαθέτει τέσσερις πτώσεις (γενική, δοτική, αιτιατική και αφαιρετική). Ισοδυναμεί με τις πλάγιες πτώσεις του έναρθρου απαρεμφάτου της ελληνικής. Σχηματίζεται από το θέμα του ενεστώτα, και οι καταλήξεις του είναι: -ndi, -ndo, -ndum, -ndo (όπως δηλαδή των δευτερόκλιτων ουσιαστικών). Τα γερούνδια των 4 συζυγιών στη γενική είναι αντίστοιχα: amandi, dele-ndi, lege-ndi, audie-ndi
• γενική pugna-ndi τοῦ μάχεσθαι
• δοτική pugna-ndo εἰς (πρὸς) τὸ μάχεσθαι
• αιτιατική pugna-ndum τὸ μάχεσθαι
• αφαιρετική pugna-ndo τῷ μάχεσθαι (ή εμπρόθετο έναρθρο απαρέμφατο)
• Η γενική του γερουνδίου χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα ουσιαστικών, επιθέτων και των προθέσεων causa και gratia (για να)

  cupiditas pugnandi (=pugnae): επιθυμία για μάχη.

• Η δοτική εκφράζει σκοπό και χρησιμοποιείται κυρίως με επίθετα που σημαίνουν «κατάλληλος», «χρήσιμος» (aptus, idoneus, commodus, utilis)

  locus pugnando ( = pugnae) idoneus: τόπος κατάλληλος για μάχη.

• Η αιτιατική του γερουνδίου είναι πάντοτε εμπρόθετη (ad, in) και δηλώνει σκοπό, προορισμό ή αναφορά

  dux milites ad pugnandum (= ad pugnam) hortatus est: ο στρατηγός εμψύχωσε τους στρατιώτες για να πολεμήσουν]

• Η αφαιρετική του γερουνδίου χρησιμοποιείται χωρίς πρόθεση για να δηλωθεί ο τρόπος, και εμπρόθετη (de,ex, in και ab) για να δηλωθεί η αναφορά, η αφετηρία κτλ.

  Romani fortiter pugnando (= forti pugna) castra ceperunt: οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το στρατόπεδο πολεμώντας γενναία

  liber de beate vivendo: βιβλίο για (σχετικά με) την ευτυχισμένη ζωή.

• Τα αποθετικά ρήματα διαθέτουν γερούνδιο λόγω της ενεργητικής σημασίας τους.

Γερουνδιακό

• Κατηγορία:Γερουνδιακά (λατινικά)
• Το γερουνδιακό (gerundivum) είναι ρηματικό επίθετο με παθητική διάθεση που λήγει σε –ndus, -nda, -ndum. Συνήθως σημαίνει ό,τι και τα ρηματικά επίθετα της αρχαίας ελληνικής σε -τέος, -τέα, -τέον. Πολλές φορές όμως σημαίνει και εκείνο που είναι δυνατό ή άξιο να γίνει.

  delenda est Carthago: καταστρεπτέα ἐστίν ή Καρχηδών· πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδών

  legendae sunt litterae: αναγνωστέα ἐστίν ή ἐπιστολή· πρέπει να αναγνωσθεί η επιστολή

  facinus laudandum: έργο που πρέπει να επαινεθεί ή είναι άξιο να επαινεθεί, αξιέπαινο

• Το γερουνδιακό είναι ρηματικό επίθετο με παθητική σημασία. Σχηματίζεται από το ενεστωτικό θέμα με την προσθήκη των καταλήξεων: -ndus, -nda, -ndum και κλίνεται, όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα: ama-ndus (-a -um), dele-ndus (-a -um), lege-ndus (-a -um), audie-ndus (-a -um). Αντιστοιχεί στα ρηματικά επίθετα της ελληνικής σε -τέος.
• Μαζί με το sum το γερουνδιακό σχηματίζει τη λεγόμενη παθητική περιφραστική συζυγία (μεταφράζουμε με το «πρέπει να»). Στην περίπτωση αυτή η σύνταξη μπορεί να είναι προσωπική ή απρόσωπη. Προσωπική σύνταξη έχουμε όταν το γερουνδιακό ανήκει σε ρήμα ενεργητικό μεταβατικό που συντάσσεται με αιτιατική. Το γερουνδιακό συμφωνεί με το υποκείμενο του sum στο γένος, στον αριθμό και στην πτώση (όπως δηλ. το επιθετικό κατηγορούμενο) π.χ. Omnia sunt excitanda πρέπει να ανασυγκροτηθούν τα πάντα (πρβ. διαβατέος ἐστὶν ἡμῖν ὁ ποταμός). Απρόσωπη σύνταξη έχουμε όταν το ρήμα, στο οποίο ανήκει το γερουνδιακό, είναι αμετάβατο ή συντάσσεται με πτώση διαφορετική από την αιτιατική. Στην περίπτωση αυτή το γερουνδιακό βρίσκεται στην ονομαστική του ενικού του ουδετέρου π.χ. subveniendum est reipublicae (subvenio + δοτ.) πρέπει να βοηθήσουμε την πολιτεία (πρβ. μεθεκτέον ἐστὶν τῶν πραγμάτων).
• Η προσωπική περιφραστική συζυγία σε όλους τους τύπους της οριστικής έχει ως εξής: fides revocanda est η πίστη πρέπει να αποκατασταθεί fides revocanda erat η πίστη έπρεπε να αποκατασταθεί fides revocanda erit η πίστη θα πρέπει να αποκατασταθεί fides revocanda fuit η πίστη έπρεπε να έχει αποκατασταθεί fides revocanda fuerat η πίστη έπρεπε να είχε αποκατασταθεί fides revocanda fuerit η πίστη θα πρέπει να έχει αποκατασταθεί· στο απαρέμφατο: puto fidem revocandam esse νομίζω ότι η πίστη πρέπει να αποκατασταθεί· και στην υποτακτική: fides revocanda sit, ... revocanda esset, ...revocanda fuerit,...revocanda fuisset.
• To ποιητικό αίτιο του γερουνδιακού τίθεται σε πτώση δοτική: omnia tibi sananda sunt (όπως με τα επίθετα σε -τέος της ελληνικής).
• To sum είναι δυνατό να παραλείπεται και να υπονοείται σε διαφορετικό τύπο κάθε φορά

  constituenda iudicia (sunt)· revocanda fides (est)· comprimendae libidines (sunt)· propaganda suboles (est).

↑

Σουπίνο

• Κατηγορία:Σουπίνα (λατινικά)
• Το σουπίνο ή ύπτιο (supinum) είναι ρηματικό ουσιαστικό αρσενικού γένους της Δ´ κλίσης και έχει δύο μόνο πτώσεις του ενικού, την αιτιατική (σε -um) και την αφαιρετική (σε -ū).
  • ο τύπος σε -um χρησιμοποιείται με ρήματα που φανερώνουν κίνηση και δηλώνει σκοπό: venerunt auxilium postulātum (ήρθαν για να ζητήσουν βοήθεια)
  • ο τύπος σε -ū ακολουθεί ορισμένα επίθετα, όπως facilis, difficilis, iucundus, mirabilis κ.ά., και δηλώνει αναφορά. Κάποτε εκφέρεται και με τη φράση fas (ή nefas) est είναι όσιο (ή ανόσιο): iucundus auditū ευάρεστος στο να τον ακούει κάποιος, hoc nefas est dictu αυτό είναι ανόσιο να το λέει κανείς.

Κατάλογος ανώμαλων ρημάτων

↑

Επιρρήματα (Adverbia)

• Κατηγορία:Επιρρήματα (λατινικά)

↑

Προθέσεις (Praepositiones)

• Κατηγορία:Προθέσεις (λατινικά)
• Κατηγορία:Καταχρηστικές προθέσεις (λατινικά)

Σύνδεσμοι (Coniunctiones)

• Κατηγορία:Σύνδεσμοι (λατινικά)

Επιφωνήματα (Interiectiones)

• Κατηγορία:Επιφωνήματα (λατινικά)

↑

Σημασιολογία, Λεξιλόγιο

Παραγωγή (Derivalio)

↑

Φράσεις

• Λατινικές φράσεις στη Βικιπαίδεια 

Ρωμαϊκό ημερολόγιο

Οι μήνες του χρόνου (Λατινικά)
Ianuarius
Februarius
Martius
Aprilis
Maius
Iunius
Iulius
Augustus
September
October
November
December

• Ρωμαϊκές εορτές στη Βικιπαίδεια
• Ημερολόγιο στη Βικιπαίδεια
• Γρηγοριανό ημερολόγιο στη Βικιπαίδεια
• Ιουλιανό ημερολόγιο στη Βικιπαίδεια
• Ab urbe condita στη Βικιπαίδεια
• Κοινή Χρονολογία (Χρονολόγηση) στη Βικιπαίδεια

Βιβλιογραφία, Διαδικτυακές παραπομπές

• Charles Bennett, New Latin Grammar (& Syntax)
• Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary
• Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
• Αχιλλέας Τζάρτζανος, Λατινική Γραμματική [και συντακτικό], επανέκδοση (μεταγλωττισμένη) για την Γ΄ Λυκείου. @ebooks.edu.gr

↑

---