χαλινάρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	χαλινάρι	τα	χαλινάρια
γενική	του	χαλιναριού	των	χαλιναριών
αιτιατική	το	χαλινάρι	τα	χαλινάρια
κλητική		χαλινάρι		χαλινάρια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

χαλινάρι < ελληνιστική χαλινάριον < αρχαία ελληνική χαλινός

άλογο με χαλινάρι

χαλινάρι ουδέτερο

τα εξαρτήματα που τοποθετούνται στο κεφάλι και το στόμα του αλόγου ή του γαϊδουριού προκειμένου να βοηθούν τον αναβάτη με λουριά να κατευθύνει το ζώο
≈ συνώνυμα: γκέμι
(μεταφορικά) ο έλεγχος και η συγκράτηση των ορμών, των παθών, των ενστίκτων

χαλινάρι