αναβάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αναβάτης	οι	αναβάτες
γενική	του	αναβάτη	των	αναβατών
αιτιατική	τον	αναβάτη	τους	αναβάτες
κλητική		αναβάτη		αναβάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναβάτης < αρχαία ελληνική ἀναβάτης < ἀναβαίνω < βαίνω / Συγχρονικά αναλύεται σε ανα- + -βάτης.

Προφορά

ΔΦΑ : /a.naˈva.tis/

Ουσιαστικό

αναβάτης αρσενικό (θηλυκό: αναβάτρια)

1. αυτός που ανεβαίνει ή αυτός που έχει ανέβει κάπου

   ≈ συνώνυμα: (αναρριχητής), (ορειβάτης)

2. αυτός που καβαλικεύει άλογο, που ιππεύει

   ≈ συνώνυμα: ιππέας, καβαλάρης

Μεταφράσεις

    που ανεβαίνει

αγγλικά : climber (en)

    καβαλάρης

αγγλικά : rider (en) γαλλικά : cavalier (fr)