ἀναβάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀναβᾰτα-
ονομαστική	ὁ	ἀναβάτης	οἱ	ἀναβάται
γενική	τοῦ	ἀναβάτου	τῶν	ἀναβατῶν
δοτική	τῷ	ἀναβάτῃ	τοῖς	ἀναβάταις
αιτιατική	τὸν	ἀναβάτην	τοὺς	ἀναβάτᾱς
κλητική ὦ!		ἀναβάτᾰ		ἀναβάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀναβάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀναβάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀναβάτης < ἀναβαίνω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀναβάτης ( & ἀμβάτης )

1. ο αναβάτης σε άλογο
2. εκείνος που έχει σκαρφαλώσει π.χ. σε δέντρο
3. ο επιβήτορας, το άλογο

Πηγές

• ἀναβάτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀναβάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.