επιβήτορας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	επιβήτορας	οι	επιβήτορες
γενική	του	επιβήτορα	των	επιβητόρων
αιτιατική	τον	επιβήτορα	τους	επιβήτορες
κλητική		επιβήτορα		επιβήτορες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

επιβήτορας < αρχαία ελληνική ἐπιβήτωρ < αρχαία ελληνική ἐπιβαίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /e.piˈvi.to.ɾas/

Ουσιαστικό

επιβήτορας αρσενικό

1. αρσενικό ζώο, κυρίως άλογο ή ταύρος, που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή

   ≈ συνώνυμα: βατευτής, οχευτής

   ※  Είχαν ένα βαρβάτο άλογο, έναν επιβήτορα, που τον ζευγάρωναν με φοράδες ή γαϊδούρες. (Θανάσης Βαλτινός, Ανάπλους, 2012 [μυθιστόρημα])

2. (ειρωνικά) ο άνδρας που έχει έντονη σεξουαλική ζωή με πολλές ερωτικές συντρόφους και καυχιέται για αυτό
3. (μεταφορικά) το άτομο που έχει καταλάβει ένα αξίωμα με αθέμιτα μέσα

   ≈ συνώνυμα: σφετεριστής

Μεταφράσεις

    επιβήτορας

αγγλικά : stud (en) γαλλικά : étalon (fr)