συνίζηση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνίζηση	οι	συνιζήσεις
γενική	της	συνίζησης & συνιζήσεως*	των	συνιζήσεων
αιτιατική	τη	συνίζηση	τις	συνιζήσεις
κλητική		συνίζηση		συνιζήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνίζηση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συνίζησις < συνιζάνω < συν- + ἱζάνω (καθίζω)

Ουσιαστικό

συνίζηση θηλυκό

• η συνεκφορά δύο γειτονικών φωνηέντων σε μια συλλαβή· στα νέα ελληνικά είναι συχνό φαινόμενο που εμφανίζεται είτε με την μετατροπή του πρώτου φωνήεντος σε ημίφωνο (π.χ. καρδία > καρδιά, /kaɾˈði.a/ > /kaɾˈðʝa/) είτε με την ουράνωση του προηγούμενου συμφώνου (αν αυτό είναι ένα από τα κ, γκ, χ, ν, λ) και απαλοιφή του πρώτου φωνήεντος (π.χ. ήλιος, /ˈi.li.os/ > /ˈi.li̯os/ > /ˈi.ʎos/).

Μεταφράσεις

    συνίζηση

αγγλικά : synizesis (en)