στίχος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στίχος	οι	στίχοι
γενική	του	στίχου	των	στίχων
αιτιατική	τον	στίχο	τους	στίχους
κλητική		στίχε		στίχοι
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στίχος < αρχαία ελληνική στίχος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *steygʰ- (περπατώ, βαδίζω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsti.xɔs/

ομόηχο: στοίχος

συλλαβισμός : στί‐χος

Ουσιαστικό

στίχος αρσενικό

1. γραμμή, αράδα γραπτού κειμένου, κυρίως ποιήματος. Συγχέεται με τον στοίχο, αλλά εκείνος αφορά την ίσια γραμμή στη "στοίχηση" ανδρών, αντικειμένων κ.λπ. και όχι την ποίηση
2. (κατ' επέκταση) η ποιητική μορφή, η ποίηση

   ο τάδε διέπρεψε και στην πεζογραφία και στο στίχο

3. (πληθυντικός) το κείμενο, τα λόγια ενός τραγουδιού

   στο διαδίκτυο είναι εύκολο να βρεις τους στίχους οποιουδήποτε τραγουδιού

Συγγενικές λέξεις

• στιχομυθία
• στιχούργημα
• στιχουργική
• στιχουργός
• στιχουργώ
• στιχοπλόκος

Μεταφράσεις

    στίχος

αγγλικά : verse (en), rhyme (en), line (en), lyrics (en) γαλλικά : vers (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	στίχος	στίχω	στίχοι
Γενική	στίχου	στίχοιν	στίχων
Δοτική	στίχῳ	στίχοιν	στίχοις
Αιτιατική	στίχον	στίχω	στίχους
Κλητική	στίχε	στίχω	στίχοι

Ετυμολογία

στίχος < στείχω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *steygʰ- (περπατώ, βαδίζω)

Ουσιαστικό

στίχος αρσενικό

1. σειρά, αράδα στρατιωτών, δέντρων κ.λπ.
2. σειρά, γραμμή ποιήματος ή πεζού

Συγγενικές λέξεις

• στιχάοιδος
• στιχηδόν
• στιχήρης
• στιχίδιον
• στιχισμός
• στιχιστής
• στιχομυθέω