συλλαβή

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συλλαβή	οι	συλλαβές
γενική	της	συλλαβής	των	συλλαβών
αιτιατική	τη	συλλαβή	τις	συλλαβές
κλητική		συλλαβή		συλλαβές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συλλαβή < (λόγιο) αρχαία ελληνική συλλαβή. Συγχρονικά αναλύεται σε (συν-) συλ- < αρχαία ελληνική λαβή < λαμβάνω

συλλαβισμός : συλ‐λα‐βή

συλλαβή θηλυκό

(γλωσσολογία, γραμματική) το τμήμα της λέξης που τα στοιχεία του προφέρονται μαζί και ακούγονται σαν ένας φθόγγος. Στην ελληνική γλώσσα ποτελείται τουλάχιστον από ένα φωνήεν ή δίφθογγο, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με ένα ή περισσότερα σύμφωνα. Μια λέξη έχει τουλάχιστον μια συλλαβή
η λέξη "αδρανής" έχει τρεις συλλαβές: α-δρα-νης

Όροι φωνολογίας σχετικοί με τη συλλαβή:

Όροι γραμματικής σχετικοί με τη συλλαβή:

συλλαβή

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	συλλαβή	συλλαβά	συλλαβαί
Γενική	συλλαβῆς	συλλαβαῖν	συλλαβῶν
Δοτική	συλλαβῇ	συλλαβαῖν	συλλαβαῖς
Αιτιατική	συλλαβήν	συλλαβά	συλλαβάς
Κλητική	συλλαβή	συλλαβά	συλλαβαί

συλλαβή < (συν-) συλ- + λαβή (συλλαμβάνω) < σύν + θέμα λαβ- από το ρήμα λαμβάνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sleh₂gʷ-

συλλᾰβή θηλυκό συλλᾰβή

συλλαβή στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012.
«συλλαβή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.