συλλαβή

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συλλαβή	οι	συλλαβές
γενική	της	συλλαβής	των	συλλαβών
αιτιατική	τη	συλλαβή	τις	συλλαβές
κλητική		συλλαβή		συλλαβές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συλλαβή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συλλαβή. Συγχρονικά αναλύεται σε (συν-) συλ- < αρχαία ελληνική λαβή < λαμβάνω

συλλαβή θηλυκό

(γλωσσολογία, γραμματική) το τμήμα της λέξης που τα στοιχεία του προφέρονται μαζί και ακούγονται σαν ένας φθόγγος. Στην ελληνική γλώσσα ποτελείται τουλάχιστον από ένα φωνήεν ή δίφθογγο, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με ένα ή περισσότερα σύμφωνα. Μια λέξη έχει τουλάχιστον μια συλλαβή
η λέξη "αδρανής" έχει τρεις συλλαβές: α-δρα-νης

Όροι φωνολογίας σχετικοί με τη συλλαβή:

Όροι γραμματικής σχετικοί με τη συλλαβή:

Όροι μετρικής σχετικοί με τη συλλαβή:

συλλαβή

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συλλαβή	αἱ	συλλαβαί
γενική	τῆς	συλλαβῆς	τῶν	συλλαβῶν
δοτική	τῇ	συλλαβῇ	ταῖς	συλλαβαῖς
αιτιατική	τὴν	συλλαβήν	τὰς	συλλαβᾱ́ς
κλητική ὦ!		συλλαβή		συλλαβαί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συλλαβᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		συλλαβαῖν
1η κλίση Κατηγορία όπως «τιμή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συλλαβή < (συν-) συλ- + λαβή (συλλαμβάνω) < σύν + θέμα λαβ- από το ρήμα λαμβάνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sleh₂gʷ-

συλλᾰβή θηλυκό συλλᾰβή

«συλλαβή» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012.
«συλλαβή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.