ενωτικό

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ενωτικό	τα	ενωτικά
γενική	του	ενωτικού	των	ενωτικών
αιτιατική	το	ενωτικό	τα	ενωτικά
κλητική		ενωτικό		ενωτικά
όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενωτικό ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ενωτικός, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική trait d΄union

Προφορά

ΔΦΑ : /e.no.tiˈko/

συλλαβισμός : ε‐νω‐τι‐κό

Ουσιαστικό

ενωτικό ουδέτερο

• (γραμματική) η μικρή οριζόντια γραμμή (-) που τοποθετείται στη μέση του ύψους των γραμμάτων μια αράδας κειμένου και συνδέει συλλαβές ή λέξεις που αποτελούν μία ενότητα

Σημειώσεις

• Το ενωτικό ενώνει ενώ η παύλα χωρίζει
• Το ενωτικό χρησιμοποιείται
  1. στον συλλαβισμό, όπως στο τέλος μιας γραμμής κειμένου, για λέξη που συνεχίζεται στην επόμενη
  2. στα προτακτικά αϊ-, αγια-, αγιο-, γερο-, γρια-, θεια-, κυρα-, μαστρο-, μπαρμπα-, παπα-, χατζη- όταν προσδιορίζουν κύριο όνομα

     Εξαιρέσεις:
     Όταν υπάρχει σύνθεση (όπως γεροβασιλιάς).
     Δεν παίρνουν ενωτικό τα κυρ, καπετάν, και πάτερ

  3. Συχνά, σε παραθετικά σύνθετα όπως πόλη-κράτος (πόλη κράτος), λέξη-κλειδί (λέξη κλειδί)
  4. Για να δηλωθεί μορφολογική ανάλυση, όπως ωτο-ρινο-λαρυγγο-λόγος (ωτορινολαρυγγολόγος)
  5. Για μακριές ονομασίες χημικών ενώσεων, όπως για το DNA: δε(σ)-οξυ-ριβο-(ζο)-νουκλεϊ(νι)κό οξύ
  6. Σε περιστασιακές συνθέσεις με ειδική σημασία για αποφυγή σύγχυσης με υπάρχουσα λέξη, όπως υπο-κείμενο (που κείται από κάτω, και όχι υποκείμενο)

Συνώνυμα

• συνέχεια

Συγγενικές λέξεις

• ανθενωτικός
• ένωμα
• ένωση
• ενωτικός

→ και δείτε τη λέξη ενώνω

Δείτε επίσης

• σημεία στίξης

Μεταφράσεις

    ενωτικό

αγγλικά : hyphen (en) γαλλικά : trait d'union (fr)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ενωτικό

• ενωτικός, στην αιτιατική του ενικού
• ουδέτερο του ενωτικός, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού