στιχογράφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	στιχογράφος	οι	στιχογράφοι
γενική	του/της	στιχογράφου	των	στιχογράφων
αιτιατική	τον/τη	στιχογράφο	τους/τις	στιχογράφους
κλητική		στιχογράφε		στιχογράφοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στιχογράφος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή στιχογράφος

Ουσιαστικό

στιχογράφος αρσενικό ή θηλυκό

1. (επάγγελμα) που γράφει στίχους

   ≈ συνώνυμα: στιχουργός

2. (μειωτικό, ειρωνικό) κακός και μη αξιόλογος ποιητής

   ≈ συνώνυμα: στιχοπλόκος

Συγγενικά

• στιχογραφία
• στιχογραφικός
• → και δείτε τις λέξεις στίχος και γράφω

Μεταφράσεις

    στιχογράφος

Πηγές

• στιχογράφος σελ.6700 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στιχογράφος	οἱ	στιχογράφοι
γενική	τοῦ	στιχογράφου	τῶν	στιχογράφων
δοτική	τῷ	στιχογράφῳ	τοῖς	στιχογράφοις
αιτιατική	τὸν	στιχογράφον	τοὺς	στιχογράφους
κλητική ὦ!		στιχογράφε		στιχογράφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στιχογράφω
γεν-δοτ	τοῖν		στιχογράφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στιχογράφος (ελληνιστική κοινή) < στίχο- + -γράφος

Ουσιαστικό

στιχογράφος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• στιχουργός

  ≈ συνώνυμα: στιχουργός, στιχοποιός, στιχοπλόκος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις στίχος και γράφω

Πηγές

• στιχογράφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.