συνίζησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συνίζησῐς	αἱ	συνιζήσεις
γενική	τῆς	συνιζήσεως	τῶν	συνιζήσεων
δοτική	τῇ	συνιζήσει	ταῖς	συνιζήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συνίζησῐν	τὰς	συνιζήσεις
κλητική ὦ!		συνίζησῐ		συνιζήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνιζήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συνιζησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνίζησις < συνιζάνω, συνιζη- + -σις

Ουσιαστικό

συνίζησις, -εως θηλυκό

1. καθίζηση, βούλιαγμα, καταβύθιση
2. (ελληνιστική σημασία) συνίζηση (γραμματική)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συνίζω, συνιζάνω, σύν και ἵζω

Πηγές

• συνίζησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συνίζησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.