συνεκφώνηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνεκφώνηση	οι	συνεκφωνήσεις
γενική	της	συνεκφώνησης*	των	συνεκφωνήσεων
αιτιατική	τη	συνεκφώνηση	τις	συνεκφωνήσεις
κλητική		συνεκφώνηση		συνεκφωνήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συνεκφωνήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεκφώνηση < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

συνεκφώνηση θηλυκό

• → λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί)

Συνώνυμα

• συμπροφορά
• συνεκφορά

Μεταφράσεις

    συνεκφώνηση