ένστικτο

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ένστικτο	τα	ένστικτα
γενική	του	ενστίκτου	των	ενστίκτων
αιτιατική	το	ένστικτο	τα	ένστικτα
κλητική		ένστικτο		ένστικτα
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ένστικτο < γαλλική instinct < λατινική instinctus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος instinguo < stinguo < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *stengʷ- / *stegʷ- (ωθώ, σπρώχνω) (συγγενικό: αρχαία ελληνική στίζω)

Προφορά

ΔΦΑ : /'ɛn.sti(ŋ).ktɔ/

Ουσιαστικό

ένστικτο ουδέτερο

• (ψυχολογία) (βιολογία) η έμφυτη εσωτερική παρόρμηση στον άνθρωπο και στα ζώα που οδηγεί σε πράξεις που εξυπηρετούν τη συντήρηση και την αναπαραγωγή του είδους

Άλλες μορφές

• ένστιχτο

Εκφράσεις

• εξ ενστίκτου: από φυσική παρόρμηση, χωρίς επέμβαση του λογικού.
• το ένστικτο της αυτοσυντήρησης

Συγγενικές λέξεις

• ένστικτος
• ενστικτώδης
• ενστικτωδώς

Συνώνυμα

• ορμέμφυτο

Δείτε επίσης

• ένστικτο στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    ένστικτο

αγγλικά : instinct (en) γαλλικά : instinct (fr) γερμανικά : Instinkt (de) εσπεράντο : instinkto (eo) ισπανικά : instinto (es) ιταλικά : istinto (it) ουγγρικά : ösztön (hu)

πολωνικά : instynkt (pl) πορτογαλικά : instinto (pt) ρουμανικά : instinct (ro) ρωσικά : инстинкт (ru) (instínkt) σερβικά : нагон (sr) σουηδικά : drift (sv) τσεχικά : instinkt (cs)

    ένστικτο της αυτοσυντήρησης

γαλλικά : instinct de conservation (fr)