παρόρμηση
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | παρόρμηση | οι | παρορμήσεις |
| γενική | της | παρόρμησης* | των | παρορμήσεων |
| αιτιατική | την | παρόρμηση | τις | παρορμήσεις |
| κλητική | παρόρμηση | παρορμήσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, παρορμήσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- παρόρμηση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παρόρμη(σις) + -ση < αρχαία ελληνική παρορμέω < παρ- + ὁρμή & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική impulsion [1]
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /paˈɾoɾ.mi.si/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρόρ‐μη‐ση
Ουσιαστικό
επεξεργασία
παρόρμηση θηλυκό
- η έντονη, ακατανίκητη τάση για εκτέλεση διαφόρων πράξεων
- ⮡ Οι παρορμήσεις αποτελούν συχνή εκδήλωση διαφόρων νευρικών και ψυχικών παθήσεων.
Συγγενικά
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ παρόρμηση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας