βελόνη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βελόνη	οι	βελόνες
γενική	της	βελόνης	των	βελονών
αιτιατική	τη	βελόνη	τις	βελόνες
κλητική		βελόνη		βελόνες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βελόνη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική βελόνη < βέλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷelos. Συγκρίνετε με το κληρονομημένο βελόνα

Προφορά

ΔΦΑ : /veˈlo.ni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βε‐λό‐νη

ομόηχο: βελόνι

Ουσιαστικό

βελόνη θηλυκό

1. (παρωχημένο) βελόνα
2. (παρωχημένο) μαγνητική βελόνα

Μεταφράσεις

    βελόνη

→ δείτε τη λέξη βελόνα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βελόνη	αἱ	βελόναι
γενική	τῆς	βελόνης	τῶν	βελονῶν
δοτική	τῇ	βελόνῃ	ταῖς	βελόναις
αιτιατική	τὴν	βελόνην	τὰς	βελόνᾱς
κλητική ὦ!		βελόνη		βελόναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βελόνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		βελόναιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βελόνη, ήδη τον 5ο αιώνα στον Ιπποκράτη < βέλος (< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷelos) με βελ-, ασθενές θέμα του ρήματος βάλλω + -όνη

Ουσιαστικό

βελόνη θηλυκό

1. κάθε μυτερή αιχμή
2. βελόνα

   ⮡  νύγμα βελόνης ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ φύσεως παιδίου (De natura pueri) @scaife.perseus Hp.Nat.Puer.25

   Ἔχει δὲ οὕτως ὥσπερ εἴ τις ἐν ἀσκῷ ὕδωρ ἐνεὸν ἀποπιέσειεν ἰσχυρῶς καὶ παραπνοὴν τῷ ὕδατι ποιήσειε νύγματι βελόνης ἢ μικρῷ μέζονι

   → λείπει η μετάφραση

3. (ιχθυολογία) ένα είδος οξύρρυγχου ψαριού, ζαργάνα

   ≈ συνώνυμα: ῥαφίς

Συγγενικά

• βελονίς
• βελονοειδής
• βελονοποικίλτης
• βελονοπώλης
• βελονοθήκη

→ και δείτε τη λέξη βέλος

Δείτε επίσης

• (μεσαιωνική ελληνική) βελόνιον
• (νέα ελληνική) βελόνα, βελόνι

Πηγές

• βελόνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βελόνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.