θεά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	θεά	οι	θεές
γενική	της	θεάς	των	θεών
αιτιατική	τη	θεά	τις	θεές
κλητική		θεά		θεές
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεά < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θεάμ θηλυκό του θεός

Προφορά

ΔΦΑ : /θeˈa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐ά

τονικό παρώνυμο: θέα

Ουσιαστικό

θεά θηλυκό (αρσενικό θεός)

1. θηλυκή θεότητα

   ※  Ψάλλε, θεά, τὸν τρομερὸν θυμὸν τοῦ Ἀχιλλέως,

   πῶς ἔγινε στοὺς Ἀχαιοὺς ἀρχὴ πολλῶν δακρύων·

   Ιλιάδα, μετάφραση Πολυλά, 1923, Ιλιάδα (Πολυλάς)/α

2. (μεταφορικά) πολύ όμορφη γυναίκα

Εκφράσεις

• είναι θεά!

Πολυλεκτικοί όροι

• στρογγυλή θεά: η μπάλα

Μεταφράσεις

    θηλυκή θεότητα

αγγλικά : goddess (en) γαλλικά : déesse (fr) εσπεράντο : diino (eo) ισπανικά : diosa (es) ιταλικά : dea (it)

Πηγές

• θεά -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θεᾱ́	αἱ	θεαί
γενική	τῆς	θεᾶς	τῶν	θεῶν
δοτική	τῇ	θεᾷ	ταῖς	θεαῖς
αιτιατική	τὴν	θεᾱ́ν	τὰς	θεᾱ́ς
κλητική ὦ!		θεᾱ́		θεαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θεᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		θεαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεά < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

θεά θηλυκό

• θεά, θηλυκή θεότητα

  ※  8ος↑ αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 1

  Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος

  οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,

  Ψάλλε, θεά, τὸν τρομερὸν θυμὸν τοῦ Ἀχιλλέως,

  πῶς ἔγινε στοὺς Ἀχαιοὺς ἀρχὴ πολλῶν δακρύων·

  Ιλιάδα, μετάφραση Πολυλά, 1923, Ιλιάδα (Πολυλάς)/α

Συγγενικές λέξεις

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• θεά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θεά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.