ελληνικά
 Δείτε : Κατηγορία:Νέα ελληνικά, Κατηγορία:Μεσαιωνικά ελληνικά, Κατηγορία:Αρχαία ελληνικά
|
Ελληνικά (el)
Ετυμολογία
- ελληνικά → δείτε τη λέξη: ελληνικός < αρχαία ελληνικά ἑλληνικός
- για τη γλώσσα΄ < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου: ελληνικός στον πληθυντικό
Προφορά
- ΔΦΑ : /ε.li.niˈni.ka/
- συλλαβισμός: ελ-λη-νι-κά
Ουσιαστικό
| πτώση | πληθυντικός |
|---|---|
| ονομαστική | ελληνικά |
| γενική | ελληνικών |
| αιτιατική | ελληνικά |
| κλητική | ελληνικά |
ελληνικά ουδέτερο μόνο στον πληθυντικό
Εναλλακτικές μορφές
- ελληνική (γλώσσα)
Δείτε επίσης
Για τη νέα ελληνική
- γραικική (γλώσσα)
- δημοτική (γλώσσα)
- καθαρεύουσα
- μαλλιαρή (γλώσσα)
- κοινή νεοελληνική (γλώσσα)
- νέα ελληνικά, νέα ελληνική (γλώσσα)
- νεοελληνικά, νεοελληνική (γλώσσα)
- ρωμαίικα
και τις διαλέκτους της
- καππαδοκική (διάλεκτος)
- κατωιταλιωτική ή γραικάνικη (διάλεκτος) (γκρίκο)
- ποντιακά
- τσακώνικα
Επίσης:
- μεσαιωνικά ελληνικά
- αρχαία ελληνικά, αρχαία ελληνική (γλώσσα)
- κοινή, ελληνιστική κοινή (γλώσσα)
- και ελληνιστί, ελληνότροπος, ελληνίζων
| ελληνική γλώσσα | |||||||||||
| 3η χιλιετία π.Κ.Ε. | 1600-1100 | 10ος-8ος αιώνας |
7ος αιώνας |
5ος-323 | 323 π.Κ.Ε. - 330 Κ.Ε. |
330Κ.Ε. - 600 |
600-1100 | 1100-1453 | 1453-1669 | 1669-1900 | 1976 → |
| προϊστορικά χρόνια | αρχαία χρόνια | ύστερη αρχαιότητα | μεσαία χρόνια | νεότερα χρόνια | |||||||
| πρωτοελληνική | αρχαία ελληνικά | ← → | μεσαιωνικά ελληνικά | ← → | νέα ελληνικά | ||||||
| μυκηναϊκή διάλεκτος | ομηρική γλώσσα | αττική και άλλες διάλεκτοι |
ελληνιστική κοινή | ύστερη ελληνιστική | μεσαιωνική ← αττικίζουσα δημώδης → |
ύστερη μεσαιωνική ή μεταβυζαντινή ή πρώιμη νεοελληνική |
καθαρεύουσα δημοτική |
νεοελληνική κοινή | |||
| γραφή | |||||||||||
| — | Γραμμική Β | — | ελληνικά κεφαλαία | μικρά γράμματα, πνεύματα, τόνοι | 1982: μονοτονικό | ||||||
| ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: προελληνική, πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1100 πΚΕ: Κάθοδος Δωριέων. 7ος αιώνας: Όμηρος. Από τους κλασικούς έως τον Αριστοτέλη. 323: θάνατος Αλεξάνδρου. Ελληνιστική κοινή: από τον Πλούταρχο έως και το 330 ΚΕ: ίδρυση Κωνσταντινούπολης, έως το 600: Ιουστινιανός: η ελληνική, επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 1453: άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. 1669: πτώση του Χάνδακα και τερματισμός της κρητικής λογοτεχνίας. 1976: Η δημοτική, επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΙΤΕ: Διάλεκτοι της αρχαίας ελληνικής. Νεότερες διάλεκτοι. Παράρτημα:Ελληνική γλώσσα. | |||||||||||
Σημειώσεις
- Τα ονόματα γλωσσών γράφονται στα ελληνικά με μικρό αρχικό γράμμα.[1] Σπάνια βλέπουμε γραφή με αρχικό κεφαλαίο (π.χ. Ελληνικά, Νεοελληνικά).
Μεταφράσεις
η ελληνική γλώσσα
Επίρρημα
Μεταφράσεις
ελληνικά
Κλιτή μορφή επιθέτου
- ελληνικό, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του πληθυντικού
Αναφορές
- ↑ Βλ. Ορθογραφία στο επίσημο σχολικό βιβλίο Γραμματικής Γυμνασίου (2018).