διάλεκτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάλεκτος	οι	διάλεκτοι (διάλεκτες)
γενική	της	διαλέκτου	των	διαλέκτων
αιτιατική	τη	διάλεκτο	τις	διαλέκτους (διάλεκτες)
κλητική		διάλεκτε (διάλεκτο)		διάλεκτοι (διάλεκτες)
Κατηγορία όπως «διάμετρος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάλεκτος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διάλεκτος (αρχαία σημασία: κοινή γλώσσα) < διαλέγομαι

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.le.ktos/ & /ˈðʝa.le.ktos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : διά‐λε‐κτος

παλιότερος συλλαβισμός : δι‐ά‐λε‐κτος

Ουσιαστικό

διάλεκτος θηλυκό

• (γλωσσολογία) γλωσσική ποικιλία που ομιλείται από μεγάλο αριθμό ομιλητών και διαφέρει σημαντικά από την κοινή γλώσσα, τόσο που οι διαφορές εμποδίζουν την κατανόηση από ομιλητές της γλώσσας που δεν προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιοχή

Συγγενικά

θέμα διαλεκ-

• αντιδιαλεκτικός
• διαλεκτικός
• διαλεκτολογία
• διαλεκτολογικά (επίρρημα)
• διαλεκτολογικός

→ και δείτε τις λέξεις διάλεξη και διαλέγομαι

Δείτε επίσης

• ιδίωμα
• γλώσσα

Μεταφράσεις

    διάλεκτος

αγγλικά : dialect (en) γαλλικά : dialecte (fr) εσπεράντο : dialekto (eo) πολωνικά : dialekt (pl) τουρκικά : lehçe (tr) φινλανδικά : murre (fi)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάλεκτος	αἱ	διάλεκτοι
γενική	τῆς	διαλέκτου	τῶν	διαλέκτων
δοτική	τῇ	διαλέκτῳ	ταῖς	διαλέκτοις
αιτιατική	τὴν	διάλεκτον	τὰς	διαλέκτους
κλητική ὦ!		διάλεκτε		διάλεκτοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαλέκτω
γεν-δοτ	τοῖν		διαλέκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάλεκτος < διαλέγομαι (συνομιλώ), ρήμα μέσης φωνής, θέμα διαλεκ- του διαλέγω (συλλέγω) + -τος → δείτε τη λέξη λέγω στη σημασία λέω

Ουσιαστικό

διάλεκτος θηλυκό

1. συζήτηση, συνομιλία

   ※  5ος/4oς αιώνας πκε ⌘ Πλάτων, Συμπόσιον, 203a

   θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται, ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους, καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύδουσι·

   Ο θεός δεν έρχεται σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο, αλλά με τη διαμεσολάβηση των δαιμόνων συντελείται κάθε επικοινωνία και συνομιλία των θεών με τους ανθρώπους, και στον ύπνο και στον ξύπνο τους·

   Μετάφραση (2004), Ηλίας Σ. Σπυρόπουλος @greek‑language.gr

2. επιχειρηματολογία
3. (γλωσσολογία) η κοινή γλώσσα μιας χώρας
4. (ελληνιστική κοινή σημ, γλωσσολογία)
   1. διάλεκτος, ιδίωμα
   2. ιδιαίτερος τρόπος προφοράς

Συγγενικά

θέμα διαλεκ- του διαλέγομαι

• ἀδιάλεκτος
• διαλεκτέον
• διαλεκτέος
• διαλεκτικεύομαι
• διαλεκτικός
• ψευδοδιαλεκτικός

→ δείτε και τη λέξη λέγω στη σημασία: λέω

Πηγές

• διάλεκτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάλεκτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.