διάλεκτος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάλεκτος	οι	διάλεκτοι (διάλεκτες)
γενική	της	διαλέκτου	των	διαλέκτων
αιτιατική	τη	διάλεκτο	τις	διαλέκτους (διάλεκτες)
κλητική		διάλεκτε (διάλεκτο)		διάλεκτοι (διάλεκτες)
Κατηγορία όπως «διάμετρος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάλεκτος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διάλεκτος (κοινή γλώσσα) < διαλέγομαι. Μορφολογικά αναλύεται διά- + λεκτός

Ουσιαστικό

διάλεκτος θηλυκό

• (γλωσσολογία) γλωσσική ποικιλία που ομιλείται από μεγάλο αριθμό ομιλητών και διαφέρει σημαντικά από την κοινή ομιλουμένη

Δείτε επίσης

• ιδίωμα
• γλώσσα

Μεταφράσεις

    διάλεκτος

αγγλικά : dialect (en) γαλλικά : dialecte (fr) εσπεράντο : dialekto (eo) πολωνικά : dialekt (pl) τουρκικά : lehçe (tr) φινλανδικά : murre (fi)