διάλεκτος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάλεκτος	οι	διάλεκτοι
γενική	της	διαλέκτου	των	διαλέκτων
αιτιατική	τη	διάλεκτο	τις	διαλέκτους
κλητική		διάλεκτε (διάλεκτο)		διάλεκτοι
Παράρτημα

Ετυμολογία

διάλεκτος < (λόγιο) ελληνιστική κοινή διάλεκτος (κοινή γλώσσα) < διαλέγομαι

Ουσιαστικό

διάλεκτος θηλυκό

• γλωσσική ποικιλία που ομιλείται από μεγάλο αριθμό ομιλητών και διαφέρει σημαντικά από την κοινή ομιλουμένη

Δείτε επίσης

• ιδίωμα
• γλώσσα

Μεταφράσεις

    διάλεκτος

αγγλικά : dialect (en) γαλλικά : dialecte (fr)

εσπεράντο : dialekto (eo) πολωνικά : dialekt (pl) τουρκικά : lehçe (tr) φινλανδικά : murre (fi)