κοινή

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ciˈni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐νή

ομόηχα: κοινοί, κινεί

τονικό παρώνυμο: κείνη

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κοινή	οι	κοινές
γενική	της	κοινής	των	κοινών
αιτιατική	την	κοινή	τις	κοινές
κλητική		κοινή		κοινές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κοινή < θηλυκό του κοινός

• για τη γλωσσολογία < • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

κοινή θηλυκό

• (γλωσσολογία)
  1. η γλώσσα που μιλιέται από το σύνολο ενός ομόγλωσσου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των ομιλητών ιδιωμάτων και διαλέκτων, η γενικευμένη υπερτοπική ποικιλία μιας γλώσσας

     ≈ συνώνυμα: η κοινόλεκτος

  2. (ειδικότερα)
     1. → δείτε τον όρο ελληνιστική κοινή
     2. → δείτε τον όρο νεοελληνική κοινή

Δείτε επίσης

• επίσημη γλώσσα
• πρότυπη γλώσσα

Μεταφράσεις

    κοινή γλώσσα

αγγλικά: common language (en), Koine (en)

Ετυμολογία 2

κοινή: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

κοινή

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του κοινός