δημοτική

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	δημοτική
γενική	της	δημοτικής
αιτιατική	τη	δημοτική
κλητική		δημοτική
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δημοτική < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική démotique < αρχαία ελληνική δημοτική, θηλυκό του δημοτικός < δῆμος

Ουσιαστικό

δημοτική θηλυκό

1. (γλωσσολογία) η γλώσσα που μιλιέται από το λαό

   ≈ συνώνυμα: δημώδης, κοινή

2. (ειδικά για την ελληνική γλώσσα):
   1. η ελληνική γλώσσα των νεότερων χρόνων όπως μιλήθηκε από το λαό και καλλιεργήθηκε στη λογοτεχνία, σε αντίθεση με λόγιες, αρχαΐζουσες τάσεις, όπως η καθαρεύουσα
   2. (προφορικά, υπονοείται) η επίσημη νέα ελληνική γλώσσα

      ⮡  μιλάω και αρχαία, και δημοτική

      ⮡  η δημοτική καθιερώθηκε ως επίσημη νεοελληνική γλώσσα για την εκπαίδευση το 1976

Δείτε επίσης

• μαλλιαρή (γλώσσα)

• δημοτική στη Βικιπαίδεια 

• Δημοτική γλώσσα στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    δημοτική

αγγλικά : demotic (en), Demotic Greek (en) γαλλικά : démotique (fr)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

δημοτική

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του δημοτικός

  ⮡  δημοτική αρχή

  ⮡  δημοτική γλώσσα

  συνώνυμο: δημοτική (ως ουσιαστικό)

  ⮡  δημοτική μουσική

  συνώνυμα: παραδοσιακή μουσική, (και λαϊκή)