κοντός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κοντός	η	κοντή	το	κοντό
γενική	του	κοντού	της	κοντής	του	κοντού
αιτιατική	τον	κοντό	την	κοντή	το	κοντό
κλητική		κοντέ		κοντή		κοντό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κοντοί	οι	κοντές	τα	κοντά
γενική	των	κοντών	των	κοντών	των	κοντών
αιτιατική	τους	κοντούς	τις	κοντές	τα	κοντά
κλητική		κοντοί		κοντές		κοντά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κοντός < ελληνιστική κοινή κοντός (παρόμοια σημασία) < αρχαία ελληνική κοντός (κοντάρι)

Επίθετο

κοντός, -ή, -ό

(για άνθρωπο ή άλλο ζωντανό ον) που έχει μικρό ανάστημα
≈ συνώνυμα: βραχύσωμος

≠ αντώνυμα: ψηλός
(για αντικείμενο) που έχει μικρό ύψος
≠ αντώνυμα: ψηλός
(για αντικείμενο) που έχει μικρό μήκος
≈ συνώνυμα: βραχύς

≠ αντώνυμα: μακρύς

Εκφράσεις

κοντός ψαλμός αλληλούια: σύντομα θα αποδειχθεί ή θα γίνει αυτό που συζητάμε
λέω το κοντό (μου) και το μακρύ μου: λέω ό,τι μου κατέβει

Μεταφράσεις

άνθρωπος με μικρό ανάστημα

αντικείμενο με μικρό ύψος

αντικείμενο με μικρό μήκος

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοντός	οι	κοντοί
γενική	του	κοντού	των	κοντών
αιτιατική	τον	κοντό	τους	κοντούς
κλητική		κοντέ		κοντοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοντός < αρχαία ελληνική κοντός (κοντάρι)

Ουσιαστικό

κοντός αρσενικό

(αρχαιοπρεπές) το κοντάρι

Πολυλεκτικοί όροι

άλμα επί κοντώ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κοντός	οἱ	κοντοί
γενική	τοῦ	κοντοῦ	τῶν	κοντῶν
δοτική	τῷ	κοντῷ	τοῖς	κοντοῖς
αιτιατική	τὸν	κοντόν	τοὺς	κοντούς
κλητική ὦ!		κοντέ		κοντοί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοντώ
γεν-δοτ	τοῖν		κοντοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κοντός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱent-

Ουσιαστικό

κοντός αρσενικό

το κοντάρι

Ετυμολογία 2

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	κοντός	ἡ	κοντή	τὸ	κοντόν
γενική	τοῦ	κοντοῦ	τῆς	κοντῆς	τοῦ	κοντοῦ
δοτική	τῷ	κοντῷ	τῇ	κοντῇ	τῷ	κοντῷ
αιτιατική	τὸν	κοντόν	τὴν	κοντήν	τὸ	κοντόν
κλητική ὦ!		κοντέ		κοντή		κοντόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κοντοί	αἱ	κονταί	τὰ	κοντᾰ́
γενική	τῶν	κοντῶν	τῶν	κοντῶν	τῶν	κοντῶν
δοτική	τοῖς	κοντοῖς	ταῖς	κονταῖς	τοῖς	κοντοῖς
αιτιατική	τοὺς	κοντούς	τὰς	κοντᾱ́ς	τὰ	κοντᾰ́
κλητική ὦ!		κοντοί		κονταί		κοντᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κοντώ	τὼ	κοντᾱ́	τὼ	κοντώ
γεν-δοτ	τοῖν	κοντοῖν	τοῖν	κονταῖν	τοῖν	κοντοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

κοντός < αρχαία ελληνική κοντός (κοντάρι) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱent-

Επίθετο

κοντός

(ελληνιστική κοινή) κοντός

Πηγές

κοντός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κοντός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

κοντός

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

Επίθετο

Εκφράσεις

Συγγενικά

Συνώνυμα

Μεταφράσεις

Ετυμολογία

Ουσιαστικό

Πολυλεκτικοί όροι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

Ουσιαστικό

Ετυμολογία 2

Επίθετο

Πηγές