τέλος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	τέλος	τέλη
γενική	τέλους	τελών
αιτιατική	τέλος	τέλη
κλητική	τέλος	τέλη

Ετυμολογία

τέλος < αρχαία ελληνική τέλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kʷel- (κινώ, στρίβω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈtɛ.lɔs/

Ουσιαστικό

τέλος ουδέτερο

1. το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται μια ενέργεια ή ένα πράγμα, το έσχατο σημείο, το πέρας

   τα τέλη του αιώνα

   το τέλος του δρόμου

   το τέλος της σχέσης μας

   το τέλος του κόσμου

2. πληθυντικός τα τέλη ο φόρος, ο δασμός

   τα τέλη κυκλοφορίας

3. ο θάνατος

Αντώνυμα

• αρχή
• ξεκίνημα

Συνώνυμα

• εσχατιά
• τα πέρατα
• πέρας

Συγγενικές λέξεις

• επιτέλους
• τελώ
• τελωνείο
• τελώνιο
• τελεολογικός
• ατελέσφορος
• τελειωτικός
• τελετή
• τηλεβόλο
• Τηλέμαχος
• τέλειος
• τελειώνω
• τελειοποιώ
• τελειότητα
• τελευτώ
• τελευταίος

Μεταφράσεις

    χρονικό ή τοπικό όριο

αγγλικά : end (en), finish (en) γαλλικά : fin (fr) γερμανικά : Ende (de) εβραϊκά : סוף (he)

ολλανδικά : einde (nl) ρουμανικά : capăt (ro) τσεχικά : konec (cs)

    χρηματικό ποσό

αγγλικά : impost (en), tax (en) γαλλικά : taxe (fr), impôt (fr)