τέλος
Ελληνικά (el) Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | τέλος | τα | τέλη |
| γενική | του | τέλους | των | τελών |
| αιτιατική | το | τέλος | τα | τέλη |
| κλητική | τέλος | τέλη | ||
| Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- τέλος < αρχαία ελληνική τέλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kʷel- (κινώ, στρίβω)
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /ˈtɛ.lɔs/
- συλλαβισμός : τέ‐λος
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
τέλος ουδέτερο
- το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται μια ενέργεια ή ένα πράγμα, το έσχατο σημείο, το πέρας
- τα τέλη του αιώνα
- το τέλος του δρόμου
- το τέλος της σχέσης μας
- το τέλος του κόσμου
- (μεταφορικά) ο θάνατος
- (οικονομία) ο φόρος, ο δασμός (συνήθως στον πληθυντικό: τα τέλη)
- τέλος ακίνητης περιουσίας
- τα τέλη κυκλοφορίας
ΣυνώνυμαΕπεξεργασία
ΑντώνυμαΕπεξεργασία
Επεξεργασία
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
χρονικό ή τοπικό όριο