πούς

Αρχαία ελληνικά (grc)Επεξεργασία

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ποδ-
ονομαστική	ὁ	πούς	οἱ	πόδες
γενική	τοῦ	ποδός	τῶν	ποδῶν
δοτική	τῷ	ποδῐ́	τοῖς	ποσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	πόδᾰ	τοὺς	πόδᾰς
κλητική ὦ!		πούς		πόδες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πόδε
γεν-δοτ	τοῖν		ποδοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'πούς' όπως «πούς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πούς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *pṓds < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ped- (περπατώ, βαδίζω).^[1] Συγγενή: λατινική pes, αγγλοσαξονική fot, αγγλική foot

πούς αρσενικό

(ανατομία) πόδι, το μέρος του σώματος
το κάτω μέρος του σώματος
(γεωγραφία) οι πρόποδες βουνού
η βάση
(ναυπηγικός όρος) το κατώτατο άκρο του ιστίου (συνήθως πόδες, στον πληθυντικό)
(ναυτικός όρος) το σχοινί με το οποίο χαλαρώνονται ή τεντώνονται τα ιστία, η σκότα
(μετρική) μετρικός πόδας, ο μετρικός πους: σταθερό άθροισμα συλλαβών
(μονάδα μέτρησης) μήκους (περίπου 0,30 μ.)
(στον πληθυντικό) → δείτε τη λέξη πόδες αγώνας δρόμου, ταχύτητα

ετυμολογικό πεδίο
-πους, ποδ-

και

με άλλα συνθετικά:

↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

«πούς» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
«πούς» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.