πέδον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

Ομόρριζο με το πούς, γενική: ποδ-ός

Ουσιαστικό

πέδον ουδέτερο

• έδαφος, γη

ἐπεὶ τὸ Τροίας εἷλον Ἕλληνες πέδον (Ευριπίδης, Ανδρομάχη, 125)

Ω γῆς πατρῴας χαῖρε φίλτατον πέδον (Ευριπίδης)

Συνώνυμα

• πεδίον

Σύνθετα

• ἔμπεδος
• οἰνόπεδος
• οἰνόπεδον
• στρατόπεδον
• πεδοβάμων
• πέδονδε
• πεδόθεν
• πεδοστιβής