πεδίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πεδίον	τὰ	πεδίᾰ
γενική	τοῦ	πεδίου	τῶν	πεδίων
δοτική	τῷ	πεδίῳ	τοῖς	πεδίοις
αιτιατική	τὸ	πεδίον	τὰ	πεδίᾰ
κλητική ὦ!		πεδίον		πεδίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πεδίω
γεν-δοτ	τοῖν		πεδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεδίον < πέδ(ον) + -ίον

Ουσιαστικό

πεδίον ουδέτερο

• πεδιάδα, ανοιχτός χώρος

  ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 5 (Τερψιχόρη), 63.4

  κείραντες τῶν Φαληρέων τὸ πεδίον καὶ ἱππάσιμον ποιήσαντες τοῦτον τὸν χῶρον ἐπῆκαν τῷ στρατοπέδῳ τὴν ἵππον·

  έκοψαν σύρριζα όλα τα δέντρα της πεδιάδας του Φαλήρου και την έκαναν βατή στο ιππικό, κι ύστερα έριξαν το ιππικό πάνω στο στρατόπεδο·

  Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

Παράγωγα

• πεδίονδε
• πεδιονόμος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πέδον

Πηγές

• πεδίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πεδίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.