πέδιλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πέδιλον	τὰ	πέδιλᾰ
γενική	τοῦ	πεδίλου	τῶν	πεδίλων
δοτική	τῷ	πεδίλῳ	τοῖς	πεδίλοις
αιτιατική	τὸ	πέδιλον	τὰ	πέδιλᾰ
κλητική ὦ!		πέδιλον		πέδιλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πεδίλω
γεν-δοτ	τοῖν		πεδίλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πέδιλον, ήδη μυκηναϊκή 𐀟𐀇𐀫 (pe-di-ro, δυϊκός αριθμός: πεδίλω). Θέμα πεδ- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ped- + -ιλον (ουδέτερο του -ιλος

Ουσιαστικό

πέδιλον ουδέτερο

1. (υπόδηση) το σανδάλι, το πέδιλο
2. κάθε υπόδημα, ακόμα κι αν κάλυπτε όλο το πόδι έως το γόνατο
3. (μεταφορικά) μέτρο, ρυθμός ή ίσως μόνον ο δωρικός, για όποιον έγραφε σε δωρικό ρυθμό

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : πέδιλλον

Εκφράσεις

• ἐν τούτῳ πεδίλῳ πόδ' ἔχειν (:να μπεις στη θέση του άλλου -Πίνδαρος)

Σύνθετα

• τριπέδιλον
• καλοπέδιλον

Συγγενικά

• → δείτε  πέδον, πούς & άλλα ομόρριζα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα ρίζα *ped-

Πηγές

• πέδιλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πέδιλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.