άζωτο
Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία
|
Ετυμολογία Επεξεργασία
- άζωτο < (μαρτυρείται από το 1889) (λόγιο δάνειο) γαλλική azote < ά- στερητικό + ζωτ- (ζωή) + -ον. Συγκρίνετε με το ελληνιστικό ἄζωτον (χωρίς ζωή).[1]. Μορφολογικά αναλύεται σε ά- + -ζωτο
- Το 1775-76 ο Γάλλος χημικός Λαβουαζιέ (Lavoisier) ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε ότι το αέριο ήταν χημικό στοιχείο και το 1789 του έδωσε το όνομα άζωτο εξαιτίας της ιδιότητάς του να μην συντελεί στη διατήρηση της ζωής
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /ˈa.zo.to/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ά‐ζω‐το
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | άζωτο | τα | άζωτα |
| γενική | του | άζωτου & αζώτου |
των | άζωτων & αζώτων |
| αιτιατική | το | άζωτο | τα | άζωτα |
| κλητική | άζωτο | άζωτα | ||
| Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι. Συνήθως στον ενικό. | ||||
| Κατηγορία όπως «βούτυρο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
άζωτο ουδέτερο, μόνο στον ενικό
- (χημεία) αμέταλλο χημικό στοιχείο, με ατομικό αριθμό 7 και χημικό σύμβολο το N
- άχρωμο, άοσμο και άγευστο αέριο, το μόριο του οποίου αποτελείται από δύο άτομα αζώτου (N2) και αποτελεί το 78% του ατμοσφαιρικού αέρα
ΕκφράσειςΕπεξεργασία
- κύκλος αζώτου : οι βιομηχανικές διεργασίες που συντελούν στη διακίνηση του αζώτου μεταξύ ενός οργανισμού και του περιβάλλοντος
- στερέωση του αζώτου : οι βιοχημικές διεργασίες αντίδρασης του αζώτου που καταλήγουν στον σχηματισμό χημικών ενώσεων
ΣυνώνυμαΕπεξεργασία
ΣύνθεταΕπεξεργασία
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
-
άζωτο στη Βικιπαίδεια
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
άζωτο
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ άζωτο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.