πρόσωπο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πρόσωπο	τα	πρόσωπα
γενική	του	προσώπου & πρόσωπου	των	προσώπων
αιτιατική	το	πρόσωπο	τα	πρόσωπα
κλητική		πρόσωπο		πρόσωπα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πρόσωπο < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική πρόσωπον^[1] < πρός + ὤψ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₃okʷ- / *h₃ekʷ-

πρόσωπο ουδέτερο

(ανθρώπινο σώμα) το μπροστινό μέρος του κεφαλιού
⮡ Τα μάτια, η μύτη και το στόμα βρίσκονται στο πρόσωπο.
άνθρωπος, άτομο
※ Το τραπέζι ήταν στρωμένο για δυο πρόσωπα. (⌘ Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες πολιτείες - Αριάγνη, 1962 [μυθιστόρημα])
(γραμματική) γραμματικός όρος που δείχνει ποιος ενεργεί
⮡ για τα νέα ελληνικά: α΄ πρόσωπο (πρώτο πρόσωπο - εγώ, εμείς), β΄ πρόσωπο (δεύτερο πρόσωπο - εσύ, εσείς), γ΄ πρόσωπο (τρίτο πρόσωπο - αυτός, αυτή, αυτό, αυτοί, αυτές, αυτά)

το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο: για κοινά συμφέροντα οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο

ετυμολογικό πεδίο
προσωπ-

μέρος του σώματος έμβιου οργανισμού

όρος της γραμματικής