τρύπα

Δείτε επίσης : τρῦπα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τρύπα	οι	τρύπες
γενική	της	τρύπας	των	τρυπών
αιτιατική	την	τρύπα	τις	τρύπες
κλητική		τρύπα		τρύπες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Μια τρύπα σε βράχο

τρύπα < ελληνιστική κοινή τρῦπα < αρχαία ελληνική τρύω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *truH-p-^[1]

τρύπα θηλυκό

κενός χώρος, κοιλότητα ή άνοιγμα σε ένα στερεό σώμα
⮡ άνοιξε μια μικρή τρύπα στον τοίχο για εξαερισμό

※ και σαν έφτασε μπρος μου, κάνει ν' απλώσει το χέρι, μα ξάφνου το τραβάει και λέει: «Αχ, κούκλα μου, σου 'φυγε πόντος!» κι εγώ έσκουξα, γιατί το καλτσόν μου ήταν ολοκαίνουργιο, και τι θα 'κανα, έπρεπε να βρω βερνίκι να βάψω την τρύπα ή να τρέχω στο Μετς να πάρω άλλο (Αύγουστος Κορτώ, Τσιτσιμπού, η μάγισσα της πίστας, εκδ. Πατάκης, 2023)
(κατ’ επέκταση) άνοιγμα σε κάποιο σώμα
⮡ η τρύπα του όζοντος απειλεί την υγεία μας
(συνεκδοχικά) κενό, άνοιγμα, έλλειψη ή έλλειμμα
⮡ υπάρχει τρύπα στα δημοσιονομικά

⮡ εκμεταλλεύτηκε την τρύπα στην άμυνα του αντιπάλου και διείσδυσε

⮡ βρήκε τρύπα στο νόμο και λειτουργούσε δίχως άδεια

μπαλιά τρύπα: στο ποδόσφαιρο, χαμηλή κάθετη πάσα με σκοπό την παραλαβή της μπάλας από επιτιθέμενο παίκτη πίσω από την αντίπαλη άμυνα

τρύπα

↑ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.