φύση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φύση	οι	φύσεις
γενική	της	φύσης*	των	φύσεων
αιτιατική	τη	φύση	τις	φύσεις
κλητική		φύση		φύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, φύσεως
Κατηγορία όπως «λύση» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φύση < αρχαία ελληνική φύσις < φύω - φύομαι(φυτρώνω, βλασταίνω)

σημασία «χαρακτήρας ανθρώπου» < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική nature^[1]

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φύ‐ση

ομόηχο: φύσει

Ουσιαστικό

φύση θηλυκό

ο φυσικός κόσμος, η πλάση, καθετί ανόργανο και οργανικό -συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου- που υπάρχει και μεταβάλλεται ανεξάρτητα από τη βούληση του ανθρώπου.
⮡ Η αστροφυσική, η γεωλογία, η ωκεανολογία, η μετεωρολογία, η χημεία, η πυρηνική φυσική, ανατομία, η ιατρική, η γεωπονία και η οικολογία είναι μερικές από τις επιστήμες που μελετούν τη φύση, γι' αυτό ονομάζονται φυσικές επιστήμες.
μέρος της επιφάνειας του πλανήτη Γη όπου δεν έχει παρέμβει ή εγκατασταθεί ο άνθρωπος
⮡ άγρια φύση, η ομορφιά της φύσης

⮡ η ορειβασία είναι ένας καλός τρόπος να βρεθεί κανείς κοντά στη φύση
το ποιόν, η φτιασιά, ο βαθύτερος και ιδιαίτερος χαρακτήρας ενός ανθρώπου ή πράγματος
⮡ η θνητή φύση του ανθρώπου

⮡ η παροδική φύση ενός φαινομένου

⮡ ο τάδε έχει καλλιτεχνική φύση, ο δείνα είναι φύσει αθυρόστομος και βωμολόχος

⮡ Συζητήθηκαν θέματα νομικής φύσεως.
(ευφημισμός) τα γεννητικά όργανα