κύτος

Δείτε επίσης : κήτος, Κήτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κύτος	τα	κύτη
γενική	του	κύτους	των	κυτών
αιτιατική	το	κύτος	τα	κύτη
κλητική		κύτος		κύτη
Κατηγορία όπως «δάσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κύτος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κύτος

κύτος ουδέτερο (λόγιο)

κοιλότητα (αγγείου, σκεύους)
(ναυπηγική) το κάτω κοίλο μέρος του πλοίου
※ Το ισχυρότερο παγοθραυστικό από όλα, με αντιδραστήρες που παράγουν 110 μεγαβάτ και κύτος ικανό να σπάζει πάγους με ακόμη μεγαλύτερο πάχος (Γιώργος Αγγελόπουλος, Ο Τιτάνας της Αρκτικής, * εφημερίδα Τα Νέα, 20/9/2010])
το αμπάρι
(ανατομία) κοιλότητες του σώματος ανάμεσα σε οστά
⮡ η εξέταση έδειξε ξένα σώματα στο κύτος του θώρακα

δίκυτος
κουτί
κυτίον
κυτο- / κυτό- (α΄ συνθετικό σε ορισμένες λέξεις που σχετίζονται με τα κύτταρα)

κύτος

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῠτεσ
ονομαστική	τὸ	κύτος	τὰ	κύτη - κύτεᾰ
γενική	τοῦ	κύτους - κύτεος	τῶν	κυτῶν - κυτέων
δοτική	τῷ	κύτει - κύτεῐ̈	τοῖς	κύτεσῐ (ν)
αιτιατική	τὸ	κύτος	τὰ	κύτη - κύτεα
κλητική ὦ!		κύτος		κύτη - κύτεα
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κύτει - κύτεε
γεν-δοτ	τοῖν		κυτοῖν - κυτέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κύτος < κύω < (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)qut-, *(s)qeu- (καλύπτω, κρύβω). Συγγενές με τη (σανσκριτικά) skunati (κρύβω) και το (λατινικά) cutis (δέρμα)

κύτος, -εος/ους ουδέτερο

κύτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κύτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.