κύω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	κύω	κύομαι
Παρατατικός	ἔκυον	ἐκυόμην
Μέλλοντας	κύσω	κύσομαι
Αόριστος	ἔκυσα	ἐκυσάμην
Παρακείμενος
Υπερσυντέλικος
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

κύω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ḱewh₁- (διογκώνομαι, φουσκώνω)

Ρήμα

κύω (μεθομηρικός τύπος του κυέω)

1. κυοφορώ, εγκυμονώ

   ※  Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον (Ἡρόδοτος, 5, 92β)

   Η Λάβδα κυοφορεί και θα γεννήσει μια μυλόπετρα

2. γονιμοποιώ

   ⮡  ὄμβρος ἔκυσε γαῖαν

3. (μέση διάθεση) γεννιέμαι

   ※  τὰ κυόμενα παιδία ἀσθενῆ γίνεται (Ἀριστοτέλης, Προβλήματα, 860a21)

Άλλες μορφές

• κυέω

Συγγενικά

• κύαθος
• κύος
• κῦμα
• κύσθος

Πηγές

• κύω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κύω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.