μητέρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μητέρα	οι	μητέρες
γενική	της	μητέρας	των	μητέρων
αιτιατική	τη	μητέρα	τις	μητέρες
κλητική		μητέρα		μητέρες
Κατηγορία όπως «ελπίδα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μητέρα < αρχαία ελληνική μήτηρ (μέσω της αιτιατικής τὴν μητέρα) < πρωτοελληνική *mā́tēr < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *méh₂tēr (μητέρα)

Προφορά

ΔΦΑ : /miˈte.ɾa/

Ουσιαστικό

μητέρα θηλυκό

(οικογένεια) γυναίκα που έχει γίνει γονιός, που έχει δηλαδή αποκτήσει ένα ή περισσότερα παιδιά ή που έχει υιοθετήσει
η μητέρα του μαθητή, βιολογική μητέρα, θετή μητέρα

≠ αντώνυμα: πατέρας
συνήθης χαρακτηρισμός της πεθεράς από τον γαμπρό ή τη νύφη της
-Μητέρα, θα ήθελα να πάψετε επιτέλους να αναμιγνύεστε τόσο πολύ.
(μεταφορικά) γυναίκα ή φορέας ή ιδέα που βοηθά στη γέννηση ιδεών ή πραγμάτων ή που φροντίζει κάποιους ως μητέρα χωρίς να είναι συγγενής ή ούτε καν πρόσωπο
μητέρα των ορφανών του εμφυλίου ήταν η UNICEF

η μητέρα πατρίδα, η μητέρα φύση
(μεταφορικά) αυτός ή αυτή που αποτελεί τον πρώτο του είδους του ή βοηθά στη γέννηση ιδεών, προσώπων, πραγμάτων
η πρωτοινδοευρωπαϊκή μητέρα γλώσσα

μητέρα του θεάτρου θεωρείται η αρχαία τραγωδία

η μητέρα της μάθησης είναι η επανάληψη
αυτός ή αυτή που αποτελεί χαρακτηριστικό ή πολύ έντονο δείγμα ενός συνόλου
μητέρα των μαχών (πολύ μεγάλη μάχη, συγκλονιστική, κρίσιμη)