διαθήκη
Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | διαθήκη | οι | διαθήκες |
| γενική | της | διαθήκης | των | διαθηκών |
| αιτιατική | τη | διαθήκη | τις | διαθήκες |
| κλητική | διαθήκη | διαθήκες | ||
| Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- διαθήκη< (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαθήκη. Συγχρονικά αναλύεται σε δια- + -θήκη
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /ði̯aˈθi.ci/ και /ðʝaˈθi.ci/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐θή‐κη
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
διαθήκη θηλυκό
- (νομικός όρος) έγγραφο που περιλαμβάνει τις τελευταίες επιθυμίες κάποιου καθώς και τον τρόπο που επιθυμεί να μοιραστεί η περιουσία του
- (κατʼ επέκταση) συμβουλή, παραίνεση
- (θρησκεία) → δείτε τη λέξη Διαθήκη: συμφωνία
Πολυλεκτικοί όροιΕπεξεργασία
(θρησκεία):
Επεξεργασία
- διαθέτης
- διαθηκογράφος
- διαθηκώος
- → δείτε τις λέξεις διά και θέτω
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
διαθήκη
Αρχαία ελληνικά (grc)Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ἡ | διαθήκη | αἱ | διαθῆκαι |
| γενική | τῆς | διαθήκης | τῶν | διαθηκῶν |
| δοτική | τῇ | διαθήκῃ | ταῖς | διαθήκαις |
| αιτιατική | τὴν | διαθήκην | τὰς | διαθήκᾱς |
| κλητική ὦ! | διαθήκη | διαθῆκαι | ||
| δυϊκός | ||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | διαθήκᾱ | ||
| γεν-δοτ | τοῖν | διαθήκαιν | ||
| 1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- διαθήκη < δια- + -θήκη < διατίθημι < διά + τίθημι
- ελληνιστική < (μεταφραστικό δάνειο) εβραϊκή ברית (brit)
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
διαθήκη θηλυκό
ΠηγέςΕπεξεργασία
- διαθήκη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- διαθήκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.