χαρά

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	χαρά	οι	χαρές
γενική	της	χαράς	των	χαρών
αιτιατική	τη	χαρά	τις	χαρές
κλητική		χαρά		χαρές
όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χαρά < αρχαία ελληνική χαρά < χαίρω

Προφορά

ΔΦΑ : /xa.ˈɾa/

Ουσιαστικό

χαρά θηλυκό

1. συναίσθημα ευχαρίστησης για μια κατάσταση

   ≈ συνώνυμα: ενθουσιασμός, ευχαρίστηση, ικανοποίηση, χαρμονή, χαρμοσύνη

   ≠ αντώνυμα: απογοήτευση, δυσαρέσκεια, θλίψη, λύπη, οδύνη, πίκρα, στενοχώρια

2. (στον πληθυντικό) ένα σύνολο από ευχάριστα πράγματα

   καιρός να απολαύσουμε τις χαρές του καλοκαιριού

Εκφράσεις

• γεια χαρά : γεια (σου / σας)
• δίνω χαρά σε κάποιον : προκαλώ ευχαρίστηση σε κάποιον
• (είμαι) μια χαρά / μια χαρούλα : είμαι σε καλή κατάσταση
• κάνω χαρές : εκφράζω την ευχαρίστησή μου
• μετά χαράς : με μεγάλη ευχαρίστηση
• μια χαρά και δυο τρομάρες: ευφημισμός για όχι τόσο καλή κατάσταση ή διάθεση
• παιδική χαρά : ειδικά διαμορφωμένος χώρος με υπαίθρια παιχνίδια
• χαρά Θεού : ηλιόλουστη μέρα
• χαρά σ' αυτόν που... : είναι τυχερός που....
• χαράς ευαγγέλια : χαρμόσυνη είδηση
• στις χαρές σου: (ευχή) στους γάμους σου

Συγγενικές λέξεις

• χαίρομαι
• χαίρω
• χαρούμενα
• χαρούμενος

Σύνθετα

• μικροχαρά
• χαροκοπώ
• χαροποιώ
• χαρωπός

Μεταφράσεις

    χαρά

αγγλικά : joy (en) γαλλικά : joie (fr) γερμανικά : Freude (de) ισπανικά : alegría (es)

οξιτανικά : jòia (oc) ρουμανικά : bucurie (ro)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

1η κλίση - Ομάδα κατά το «στρατιά»
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χαρᾱ́	αἱ	χαραί
γενική	τῆς	χαρᾶς	τῶν	χαρῶν
δοτική	τῇ	χαρᾷ	ταῖς	χαραῖς
αιτιατική	τὴν	χαρᾱ́ν	τὰς	χαρᾱ́ς
κλητική ὦ!		χαρᾱ́		χαραί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		τὼ	χαρᾱ́
γεν-δοτ		τοῖν	χαραῖν
Παράρτημα

Ουσιαστικό

χαρά

• χαρά