λύπη

Δείτε επίσης : λίπη, λείπει

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	λύπη	οι	λύπες
γενική	της	λύπης		—
αιτιατική	τη	λύπη	τις	λύπες
κλητική		λύπη		λύπες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δεν συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «ζέστη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

λύπη < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική λύπη

λύπη θηλυκό

το συναίσθημα του πόνου ή της στενοχώριας που προκαλεί μια αρνητική και απευκταία κατάσταση ή γεγονός
≈ συνώνυμα: θλίψη
ο οίκτος, η λύπηση για κάποιον

λύπη

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λύπη	αἱ	λῦπαι
γενική	τῆς	λύπης	τῶν	λυπῶν
δοτική	τῇ	λύπῃ	ταῖς	λύπαις
αιτιατική	τὴν	λύπην	τὰς	λύπᾱς
κλητική ὦ!		λύπη		λῦπαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λύπᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		λύπαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

λύπη < (ίσως) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *leup-^[1]

λύπη θηλυκό

↑ Beekes, Robert (Μπέκες, Ρόμπερτ) (2010). Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill.