ικανοποίηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ικανοποίηση	οι	ικανοποιήσεις
γενική	της	ικανοποίησης*	των	ικανοποιήσεων
αιτιατική	την	ικανοποίηση	τις	ικανοποιήσεις
κλητική		ικανοποίηση		ικανοποιήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ικανοποιήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ικανοποίηση < ικανοποιώ + -ση < (ελληνιστική κοινή) ἱκανοποιέω / ἱκανοποιῶ < αρχαία ελληνική ἱκανός (< ἱκνέομαι) + ποιέω / ποιῶ

ικανοποίηση θηλυκό

η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του ικανοποιώ
1. η ευχαρίστηση, η ευαρέσκεια που λαμβάνουμε, επειδή πραγματοποιήθηκε κάτι που επιθυμούσαμε ή προσδοκούσαμε
  ≠ αντώνυμα: δυσαρέσκεια, απογοήτευση
2. η εκπλήρωση μιας επιθυμίας ή απαίτησης
3. η (υλική ή ηθική) αποζημίωση για κάποια βλάβη ή ζημία που υποστήκαμε

ικανοποίηση