παπούτσι
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | παπούτσι | τα | παπούτσια |
| γενική | του | παπουτσιού | των | παπουτσιών |
| αιτιατική | το | παπούτσι | τα | παπούτσια |
| κλητική | παπούτσι | παπούτσια | ||
| Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση. | ||||
| Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- παπούτσι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική παπούτσι < τουρκική pabuç < παλαιά τουρκικά پابوج (pâbuc) / پاپوش (pâpûş) < περσική پاپوش (pā-puš) < پا (pâ: πόδι) + پوش (puš) (< پوشیدن (pušidan: καλύπτω)
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /paˈpu.t͡si/
Ουσιαστικό
επεξεργασία
παπούτσι ουδέτερο
- (υπόδηση) προστατευτικό κάλυμμα για το πόδι· στο έδαφος ακουμπά η σκληρή σόλα και το τακούνι, ενώ το κάτω μέρος του ποδιού ντύνεται συνήθως ολόκληρο και μέχρι τον αστράγαλο με μαλακό δέρμα ή άλλο υλικό
- ※ Τα λασπωμένα παπούτσια, οι στραβοβαλμένες κάλτσες, τ' ανακατωμένα μαλλιά, η τσαλακωμένη κομπιναιζόν.
- Μ. Καραγάτσης, Γιούγκερμαν, 1938-1941
- ※ Τα λασπωμένα παπούτσια, οι στραβοβαλμένες κάλτσες, τ' ανακατωμένα μαλλιά, η τσαλακωμένη κομπιναιζόν.
Εκφράσεις
επεξεργασία- (έχω γραμμένο κάτι) στα παλιά μου τα παπούτσια: σε ένδειξη αδιαφορίας
- Η γλώσσα του παπούτσι & το μυαλό κουκούτσι: Αυτός που μιλάει πολύ λέγοντας συνεχώς ανοησίες
Συνώνυμα
επεξεργασίαΣυγγενικά
επεξεργασία- απαπούτσωτος
- ξυλοπάπουτσο
- παλιοπάπουτσο
- παπουτσάδικο / παπουτσίδικο
- παπουτσάκι
- παπουτσής
- παπούτσωμα
- παπουτσωμένος
- παπουτσώνω
Δείτε επίσης
επεξεργασία- Κατηγορία:Υπόδηση στο Βικιλεξικό
- Κατηγορία:Υπόδηση (νέα ελληνικά) στο Βικιλεξικό
- μπότα
- πασούμι
- σανδάλι
- παντόφλα
- σαγιονάρα
- στιβάλι
- γόβα, γόβα στιλέτο
- εσπαντρίγια
- πέδιλο
- μοκασίνι
παροιμίες
επεξεργασία- πάρε παπούτσι από τον τόπο σου, κι ας είναι μπαλωμένο:
- ο γάμος με συγχωριανό έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από τον γάμο με ξενομερίτη.
Μεταφράσεις
επεξεργασία
παπούτσι
Πηγές
επεξεργασία
- *παπουτσ* - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].