σύντροφος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	σύντροφος	σύντροφοι
γενική	συντρόφου	συντρόφων
αιτιατική	σύντροφο	συντρόφους
κλητική	σύντροφε	σύντροφοι

Ετυμολογία

σύντροφος <

• αρχαία ελληνική σύντροφος
• (προσφώνηση μέλους) ((σημασιολογικό δάνειο) (γαλλικά) compagnon & (ιταλικά) compagno)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsin.dɾɔ.fɔs/

Ουσιαστικό

σύντροφος αρσενικό (θηλυκό: συντρόφισσα & (λόγιο) σύντροφος)

1. που συζεί με κάποιον, που είναι μαζί με κάποιον
2. σύζυγος, ταίρι
3. συμπαραστάτης
4. προσφώνηση μελών σοσιαλιστικών ή κομμουνιστικών κομμάτων
5. (παρωχημένο) συνεταίρος (πβ. Συντροφία/Σία)

Συγγενικές λέξεις

• συντροφιά
• συντροφικά
• συντροφικότητα

Σύνθετα

• σχοινοσύντροφος - σχοινοσυντρόφισσα

Μεταφράσεις

    σύντροφος

αγγλικά : comrade (en) γαλλικά : compagnon (fr), camarade (fr) ισπανικά : compañero (es)

πολωνικά : towarzysz (pl) ρωσικά : товарищ (ru)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ σύντροφος	τὸ σύντροφον	οἱ, αἱ σύντροφοι	τὰ σύντροφα
Γενική	τοῦ, τῆς συντρόφου	τοῦ συντρόφου	τῶν συντρόφων	τῶν συντρόφων
Δοτική	τῷ, τῇ συντρόφῳ	τῷ συντρόφῳ	τοῖς, ταῖς συντρόφοις	τοῖς συντρόφοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν σύντροφον	τὸ σύντροφον	τοὺς, τὰς συντρόφους	τὰ σύντροφα
Κλητική	σύντροφε	σύντροφον	σύντροφοι	σύντροφα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			συντρόφω
Γενική-Δοτική			συντρόφοιν

Ετυμολογία

σύντροφος < συντρέφω < συν + τρέφω

ὁ τρεφόμενος μαζί μέ κάποιον ἄλλον ἀπό τήν ἴδια τροφό

Επίθετο

σύντροφος, -ος, -ον

1. που (ανα)τρέφεται μαζί με κάποιον
2. που έχει μεγαλώσει μαζί
3. σύζυγος
4. οικείος
5. κοινός, συνηθισμένος
6. φυσικός, έμφυτος