σύντροφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	σύντροφος	οι	σύντροφοι
γενική	του/της του	συντρόφου σύντροφου	των	συντρόφων
αιτιατική	τον/τη	σύντροφο	τους/τις τους	συντρόφους σύντροφους
κλητική		σύντροφε		σύντροφοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό. Δείτε και το συντρόφι.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σύντροφος < κληρονομημένο από την αρχαία ελληνική σύντροφος < σύν- + τρέφω^[1]

σύντροφος αρσενικό ή θηλυκό (& θηλυκό συντρόφισσα)

που συζεί με κάποιον, που είναι μαζί με κάποιον
σύζυγος, ταίρι
συμπαραστάτης
(για ζώο) φίλος του ανθρώπου, που του κρατά συντροφιά
(προσφώνηση) προσφώνηση μελών σοσιαλιστικών ή κομμουνιστικών κομμάτων
θηλυκό: συντρόφισσα

≈ συνώνυμα: συντρόφι
(παρωχημένο) συνεταίρος → δείτε τις λέξεις Συντροφία και Σία

σύντροφος

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	σύντροφος	τὸ	σύντροφον
γενική	τοῦ/τῆς	συντρόφου	τοῦ	συντρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	συντρόφῳ	τῷ	συντρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σύντροφον	τὸ	σύντροφον
κλητική ὦ!		σύντροφε		σύντροφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σύντροφοι	τὰ	σύντροφᾰ
γενική	τῶν	συντρόφων	τῶν	συντρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	συντρόφοις	τοῖς	συντρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	συντρόφους	τὰ	σύντροφᾰ
κλητική ὦ!		σύντροφοι		σύντροφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συντρόφω	τὼ	συντρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	συντρόφοιν	τοῖν	συντρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

σύντροφος < συντρέφω < σύν- + τρέφω τροφ- + -ος

σύντροφος, -ος, -ον

σύντροφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
σύντροφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.