συντροφία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συντροφία	οι	συντροφίες
γενική	της	συντροφίας	των	συντροφιών
αιτιατική	τη	συντροφία	τις	συντροφίες
κλητική		συντροφία		συντροφίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συντροφία < σύντροφ(ος) + -ία μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική compagnie Συγκρίνετε με το συντροφιά και το ελληνιστικό συντροφία.

Προφορά

ΔΦΑ : /sin.dɾoˈfi.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐ντρο‐φί‐α

παλιότερος συλλαβισμός : συν‐τρο‐φί‐α

Ουσιαστικό

συντροφία θηλυκό

1. (παρωχημένο, οικονομία) εμπορική εταιρεία ή σχήμα οικονομικής συνεργασίας

   ⮡  ως εμπορική επωνυμία, με κεφαλαίο: Συντροφία, συντομογραφία: Σία

2. (παρωχημένο, ιστορία) συντεχνία ή αδελφότητα τεχνιτών

   → δείτε και τη λέξη σινάφι

3. (καθαρεύουσα) η συντροφιά όπως στο ελληνιστικό συντροφία

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συντροφίᾱ	αἱ	συντροφίαι
γενική	τῆς	συντροφίᾱς	τῶν	συντροφιῶν
δοτική	τῇ	συντροφίᾳ	ταῖς	συντροφίαις
αιτιατική	τὴν	συντροφίᾱν	τὰς	συντροφίᾱς
κλητική ὦ!		συντροφίᾱ		συντροφίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συντροφίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		συντροφίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συντροφία (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σύντροφ(ος) + -ία < συντρέφω

Ουσιαστικό

συντροφία, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. κοινή ανατροφή, το να τρέφεται ή να ανατρέφεται κάποιος μαζί με άλλον
2. συναναστροφή
3. γέννημα, θρέμμα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συντρέφω, σύν και τρέφω

Πηγές

• συντροφία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συντροφία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.