θρέμμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	θρέμμα	τα	θρέμματα
γενική	του	θρέμματος	των	θρεμμάτων
αιτιατική	το	θρέμμα	τα	θρέμματα
κλητική		θρέμμα		θρέμματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θρέμμα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θρέμμα

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈθɾe.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θρέμ‐μα

Ουσιαστικό

θρέμμα ουδέτερο

• οτιδήποτε τρέφεται ή ανατρέφεται

  ※  Ιδού, ώ εντιμότατοι Κύριοι, ιδού η οινοθήκη μου, και η οινοθήκη του υιού μου, εις την οποίαν ερχόμεθα καθ' εκάστην ημέραν να χορτάσωμεν την δίψαν, με όλα μας τα θρέμματα (Βίος του Μπερτολδίνου υιού του πανούργου Μπερτόλδου, Βενετία, 1855 [1])

Εκφράσεις

• γέννημα θρέμμα

Συγγενικά

• ανάθρεμμα
• → δείτε τη λέξη τρέφω

Μεταφράσεις

    θρέμμα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	θρέμμᾰ	τὰ	θρέμμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	θρέμμᾰτος	τῶν	θρεμμᾰ́των
δοτική	τῷ	θρέμμᾰτῐ	τοῖς	θρέμμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	θρέμμᾰ	τὰ	θρέμμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		θρέμμᾰ		θρέμμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θρέμμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		θρεμμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θρέμμα < *θρέφ- (θέμα τρεφ- του τρέφω) + -μα

Ουσιαστικό

θρέμμα ουδέτερο

1. ό,τι έθρεψε ή θρέφει κάποιος, το ανάθρεμμα
2. πλάσμα
3. οικογενειακός δούλος
4. (προσφώνηση, μειωτικό) για ανθρώπους ή άλλες υπάρξεις

Συγγενικά

• θρεμματικός
• θρεμμάτιον
• θρεμματοτροφέω
• θρεπτάριον

→ και δείτε τη λέξη τρέφω

Πηγές

• θρέμμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θρέμμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.