χάρις

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

χάρις < (διαχρονικό) ελληνιστική κοινή

για το επίρρημα < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική grâce à

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈxa.ɾis/

συλλαβισμός :‐χά‐ρις

Επίρρημα

χάρις θηλυκό

• (λόγιο) με τη βοήθεια ή με την παρέμβαση κάποιου

  χάρις σε σένα, άρχισα να διαβάζω ποίηση

  → δείτε τη λέξη χάριν

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	χάρις	οι	χάριτες
γενική	της	χάριτος	των	χαρίτων
αιτιατική	τη	χάριν	τις	χάριτες
κλητική		χάρι		χάριτες
Δείτε και την αρχαία κλίση «ἡ χάρις».
Παράρτημα:Ουσιαστικά

χάρις θηλυκό

• (λόγιο) η χάρη
  1. η θεία Χάρις
  2. → δείτε περίοδος χάριτος
  3. → δείτε τη λέξη  οι τρεις Χάριτες

Συγγενικές λέξεις

• χαριεντίζομαι
• χαριτολογώ

→ και δείτε τη λέξη χάρη

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

χάρις < χαίρω

Ουσιαστικό

χάρις-ιτος θηλυκό

1. η χάρη, το θέλγητρο, το κάλλος
2. φιλοφροσύνη
3. ευμένεια, ευεργεσία, δώρο
4. ευγνωμοσύνη
5. τέρψη, χαρά
6. οφειλόμενη τιμή, προσφορά, λατρεία

Εκφράσεις

• χάριν δίδωμι με δοτική: υποχωρώ, ενδίδω
• χάριν φέρω με δοτική και χάριν τίθεμαι με δοτική: χαρίζομαι, κάνω σε κάποιον τη χάρη
• χάρις άχαρις: δώρο-άδωρο
• δια χαρίτων γίγνομαι με δοτική: έχω πολύ καλές σχέσεις με κάποιον
• χάριν (αιτιατική) με γενική: επιρρηματική χρήση που δηλώνει: "προς χάρη" "για χάρη" κάποιου

Συγγενικές λέξεις

• Χάρις
• οι Χάριτες
• χαρίεις χαρίεσσα, χαρίεν
• χαριέντως και χάριεν επιρρήματα
• χαριεντίζομαι
• χαριεντισμός
• χαρίζομαι
• χαριστέον
• χαριστήριον
• χαριστικός, -ή, -όν
• χάρμα
• χαροπός, -ή, -όν

Σύνθετα

• εὔχαρις
• χαριτόβρυτος
• χαριτογλωττέω και χαριτογλωσσέω

Πηγές

• «χάρις» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «χάρις» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.